Donderdag schreef ik me in bij een interimkantoor. Vandaag kreeg ik m’n eerste telefoontje. Bij een elektronicaboer hier in de buurt hadden ze tijdens de drukke eindejaarsperiode nog iemand nodig om helpen met de verkoop. Nog geen half uur later had ik al een gesprek met de manager, en die me vertelde dat ik morgen om half twee kon beginnen.
Blij als ik was telefoneerde ik ter bevestiging naar het interimkantoor. Als het mij uitkwam maakten ze mijn contract al klaar, en dan kon ik alles meteen tekenen wanneer ik daar was. Klonk prima, dus reed ik naar het kantoor om mijn handtekening onder het papier te zetten.
Twintig minuten later was ik daar en vertelde Ann van de interim me dat het nog niet mogelijk was om een contract op te stellen. Ah, ok. Dan maar terug naar huis. Daar rinkelde de telefoon: opnieuw Ann, om te vertellen dat ik “echt de perfecte kandidaat was”, maar dat ze toch maar iemand anders hadden aangenomen.
Als dat zo’n mensen zijn, dan wil ik er al niet meer gaan werken.
groot gelijk …
dat ze dan ook van in’t begin eerlijk zijn, dan weet je ook meteen waar je staat…
en blijkbaar wist ann wel meer, anders had ze je wel laten tekenen toen je daar was
tsss …
Mijn voeten die Ann. Waarschijnlijk eentje met blond haar en…..
Perfect zijn is blijkbaar niet meer genoeg…
Och, volgende keer meer geluk he.
Dan zijt ge misschien nog perfecter en lukt het wel he
Ik ben wel een beetje blij.. Nu kunnen we tenminste nog afspreken in de weekends :)
*kus*
Stroopsmeerders, dat zijn het, zeg ik u.
Mooi, “aan de kassa van Delhaize” ja daar doen ze mij ook aan denken.
oeps, sorry voor de /#en= boven ’t vorige bericht..
mijn “persoonlijk verhaal” met hen is verschillend, doch in die mate identiek : een stel onbekwame poppetjes die zogezegd “hrm medewerker” kunnen & mogen spelen. ik vrees (zonder onbeleefd te willen zijn) dat ze even goed aan de kassa vd delhaize zouden kunnen meedraaien…
geef onbekwamen macht & je staat versteld…. – hou moed : het betert wel hoor
suzanne die renteniert ondertussen wel ergens op een zonovergoten godvergeten eiland, terwijl de achterblijvertjes me altijd bestempelen met “got, een moeilijk profiel...” : een beetje creativiteit (lees : inleving & inschatting in hun job) kennen ze niet