Druppels drash racen diagonaal langs het treinraam. Als ijsreuzen van welleer drommen pendelaars kalm doch vastberaden richting uitgang. De lucht is hoogzwanger van een nieuwe plensbui. Rennen tussen ondiepe plassen. Achtergrondruis van auto’s over natte kasseien. Kssssch… Toch nog een spat op die schoen.
Sleutel op de voordeur. Paraplu uitschudden en een plek geven in de gang. Trap omhoog. Droog. Gepruttel. Een verse kop koffie, stuk overgebleven petit beurre taart van broer’s verjaardag, en Gold van Gabriel Rios. Warme zomerzon doorbreekt een laatste verloren wolk. Ik zijg neer op de sofa en geniet.
Prachtig!!, 👍, andere woorden heb ik er óók voor, maar dan gaat deze reactie wél erg lang duren, ben ik bang . “Een stukje uit het leven gegrepen, die hoe ze door jou zijn neergezet, werkelijk héérlijk levenslievend ”