Mijn ontdekking van Van Morrison was wellicht een van de keerpunten uit m’n jonge leven. Gedaan met commerciële radio, hallo onbekende Ier met een theosofisch kantje. Twintig jaar later is Morrison nog steeds een vaste waarde. Vanavond luisterde ik minstens tien keren naar Dweller on the threshold, gewoon, omdat het kan. Stevig tempo en tegelijk ook een prachtig rijmende tekst.
I’m a dweller on the threshold
And I’m waiting at the door
And I’m standing in the darkness
I don’t want to wait no moreI’m gonna turn and face the music
The music of the spheres
Lift me up consume my darkness
When the midnight disappearsI will walk out of the darkness
And I’ll walk into the light
And I’ll sing the song of ages
And the dawn will end the night
https://www.youtube.com/watch?v=HHuS3-OaLKw