Kosovo, de nieuwe speelbal van ISIS en Saudi-Arabië?

With a population of only 1.8 million people, Kosovo has sent more of its young people per capita than any other country to fight and die in Iraq and Syria. Since 2012, some 314 Kosovars have joined the Islamic State, including two suicide bombers, 44 women and 28 children. Even Belgium, widely seen as a hotbed of extremism after the attacks on Paris and Brussels, lags behind it in the recruitment rankings.

As detailed by Carlotta Gall in a recent article in The Times, Kosovo is in this position largely because Saudi Arabia and other Persian Gulf states have spent years developing and funding a network of imams, mosques and secretive associations there.

Bijzonder treffend dat men deze vergelijking maakt met ons eigen België. Wahabisme lijkt aan de grond te liggen van heel wat terroristische activiteit, met financiële steun vanuit Saudi-Arabië. Je zou een rechtstreekse lijn kunnen trekken van de Taliban naar 9/11 over Al-Queda naar ISIS vandaag. Saudi-Arabië en andere golfstaten trekken zich weinig aan van internationale kritiek; tegelijkertijd blijven Westerse landen wapentuig leveren. Deze hypocrisie gaat zelfs zo ver dat in 2015 Saudi-Arabië werd verkozen tot de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties.

Gelezen bij The New York Times als The World Reaps What the Saudis Sow.

Hyper-Reality = overdosis augmented reality

Hyper-Reality van Keiichi Matsuda is een kortfilm over hoe de toekomst zou kunnen zijn. Gedurende 6 minuten krijg je een caleidoscopische blik op het virtuele leven, en hoe dit een mens kan opslorpen. Vergelijk het met de wereld van vandaag, waarin we dagelijks honderden emails, meldingen en notificaties krijgen, maar dan nog duizend keer erger. Tegelijkertijd zie je ook de negatieve impact van gamification en privacy theft. In alles kan men overdrijven. De uitvinder van de auto had ook niet verwacht dat mensen met zijn uitvinding naar een drive-through restaurant zouden gaan. Zo zie je maar.

‘Clinton Cash’ van Peter Schweizer

Altijd al vragen gesteld bij de gigantische financiële slagkracht van Bill en Hillary Clinton? Conservatief auteur Peter Schweizer schreef er een boek over, Clinton Cash (2015), en verfilmde die tot documentaire die nu te zien is op het filmfestival van Cannes.

Clinton Cash boekenkaft

Wie geeft geld aan de Clintons of hun organisatie Clinton Global Initiative (CGI)? Krijgt die persoon daarvoor iets in ruil? En wanneer gebeurt dat precies?

[…] een document uit 2008, het jaar waarop Hillary Clinton aangesteld werd als minister van Buitenlandse Zaken. “President [Barack] Obama verplichtte haar toen een lijst op te stellen van haar financiële donors”, vertelt Schweizer. ‘De eerste keer dat ik die lijst zag, viel me op dat er naast de voorspelbare banken en nutsbedrijven ook veel mijnbedrijven op stonden.’

Wat hij ontdekte, was allesbehalve fraai. ‘Clinton Cash’ reist van Rwanda en Nigeria naar India en Rusland en beschrijft een steeds terugkerend fenomeen. Staats- of bedrijfsleiders die CGI steunden, konden rekenen op een gunstige behandeling door de Amerikaanse overheid. Hillary Clinton had doorgaans een beslissende stem. Dat de zakenpartners in kwestie soms een bedenkelijke reputatie hadden op het vlak van mensenrechten of milieubescherming maakte niets uit.

Geschreven door Ruben Nollet als Het dubieuze geld van de Clintons in De Tijd (18 mei 2016, p. 13). Bekijk je de donaties voor Clinton’s huidige campagne als presidentskandidate in 2016, dan valt meteen op hoeveel financiële zwaargewichten daarbij horen. Ronkende namen zoals:

  • Soros Fund Management
  • Euclidean Capital (hedge fund)
  • Paloma Partners (investment)
  • Pritzker Group (private capital)
  • Citigroup Inc (finance)
  • Goldman Sachs (finance)
  • JPMorgan Chase & Co (finance)
  • Morgan Stanley (finance)
  • Paul, Weiss et al (finance)

Over klassenjustitie in België

Opnieuw een onheilspellend signaal van de alsmaar groeiende klassenjustitie in België.

In een neoliberaal denkkader wordt de rechterlijke macht herleid tot een verlengstuk van de uitvoerende macht. Dat gebeurt heel subtiel, maar niet minder dwingend. In de eerste plaats via organisatorische mechanismen, maar zo’n inbedding heeft ook inhoudelijke gevolgen. Als justitie minder middelen heeft, kan het geen complex onderzoek voeren naar financiële fraude of naar de overheid, die ook wel eens de wet durft te schenden.

Nagenoeg alle spelers erkennen de realiteit van justitie met twee snelheden, of klassenjustitie. Justitie op mensenmaat wordt een werk van lange adem. Maar het debat vandaag is dus cruciaal. Want als de hervormingen van Koen Geens doorgang vinden, wordt de dienstverlening geruïneerd en wordt klassenjustitie geïnstitutionaliseerd. Geen aanlokkelijk toekomstbeeld.

Geschreven door Jan Buelens als De toekomstvisie van Geens is niet die van de spelers van justitie in De Tijd. Buelens is professor arbeidsrecht Universiteit Antwerpen en advocaat bij Progress Lawyers Network.

De politieke wind van een sterke uitvoerende macht lijkt ook in België door te dringen. Dat is niet zonder gevaar. Het gelijkheidsbeginsel van “iedereen is gelijk voor de wet” geldt niet als je maar voldoende centen hebt in Luxemburg, Panama of elders. Bekijk je het over langere termijn, dan is een nieuwe standenmaatschappij in de maak, met oligarchen als nieuwe aristocraten, naar het voorbeeld van Rusland, China of de Verenigde Staten. Een verontrustende trend. Om Martin Niemöller te paraphraseren: “First they came for the Poor, and I did not speak out; because I was not Poor.”

Pendelaar: doe meer met uw tijd

Herkenbaar advies van Stephen Parato. Dagelijks pendel ik met de trein van Antwerpen naar Brussel. Circa 95% van de pendelaars in zo’n wagon is bezig met hun gsm smartphone. Kijk ik mee over hun schouder, dan zijn ze meestal bezig met spelletjes zoals Bejewelled of Bubble Pop. Anderen zitten dan weer een filmpje te kijken.

Lees verder “Pendelaar: doe meer met uw tijd”

Over Google Home en gelijkaardige toestellen

Google HomeNamed Google Home, the device is a virtual agent that answers simple questions and carries out basic tasks. Virtual agents powered by artificial intelligence are one of the major new battlegrounds for consumer technology. [They have] the ability to summon a car from Uber, order pizza from Domino’s and get fitness information from Fitbit and election news from NBC. The more information a company has about your habits, interests, purchases and opinions, the better its agent can serve you.

Op het eerste zicht is zo’n AI assistent(e) wel handig. (Trouwens: waarom krijgt die elektronisch bediende altijd een vrouwenstem?) Voor mezelf heb ik liever een zelfstandiger butler, met minder nood aan micromanagement. Dat is het verschil tussen moeten zeggen “Hey Google doe het licht aan” versus automatisch je noden begrijpen. Nest doet al iets gelijkaardig, maar is nog niet autonoom genoeg.

Gelezen bij The New York Times als Google to Introduce Its Voice-Activated Home Device.