Meer dan twee jaren geleden opende Starbucks Antwerpen zijn deuren, hier om de hoek aan het centraal station. Volgens Foursquare ben ik er in al die tijd 44 keer langsgeweest — het laatste bezoek is alweer enige tijd geleden.
Tegenwoordig verkies ik eerder de Einstein iets verderop in het station. Die is stuk minder duur en heeft een veel snellere bediening. Maar daar stop ik dan ook alleen ’s ochtends wanneer er niet veel tijd is.
Tijdens het weekend of op vrije dagen doen we wat meer moeite om naar Caffènation, Normo of De Dikke Kat te trekken. De keuzemogelijkheden zijn groter en passen beter bij mijn eigen smaak. Een echte koffie ga je drinken om te genieten, niet om vlug door te slikken.
Dat is niet ongewoon, zo blijkt uit In Europe, Starbucks Adjusts to a Cafe Culture. Een interessante en herkenbare analyse van de Europese koffiecultuur.
Nearly a decade after venturing into Europe […] the company has struggled here on the Continent that gave birth to cafe and coffeehouse culture.
Whether in Amsterdam, Berlin or London, or even among subsets of Parisians, Starbucks stores are often packed with urbanites, tourists and laptop-wielding young people who embrace the coffee chain as an avatar of American popular culture.
While a New Yorker might grab a coffee to go — carryout orders are one of the company’s biggest money makers — French friends tend to sit when they sip. So Starbucks is having to invest huge amounts to give its stores in France additional seating space, along with other renovations.
Amerika is het land van de fast food. Die cultuur bracht ook een fast coffee met zich mee. Of deze concepten ook in Europa werken, dat betwijfel ik. Wanneer we ergens gaan eten of drinken, dan blijf je altijd een tijdje zitten. Een drive through heb ik zelfs nog nooit overwogen. Ligt dit aan onze cultuur?
Foto: Sofie Wielandts
Wederom leuk artikel.
Meer ingebed in onze cultuur. Recent zaten we bv. in Istanbul, waar het duidelijk de gewoonte was de mensen erg snel te bedienen. Eens jij (niet de ganse tafel) gedaan had, kwamen ze al afruimen en het volgende brengen… Vreemd, maar culturen he.
En uiteraard ook de adaptatie eraan én een eigen smaak.
Goed punt. Zou je Istanboel kunnen betrekken bij de Europese koffiecultuur van salons? Ik dacht dat Turkije eerder het land van de (zoete) thee was. Smaken verschillen uiteraard. Misschien ligt het aan het feit dat Mocha altijd dichter bij het Midden Oosten ligt dan Europa.
Klopt, van die thee.
Anderzijds heb je er ook aardig wat koffiehuizen (zeker in de grootstad leek me dat een gangbaar fenomeen), waarbij Turkse Koffie (lees: verschrikkelijk zwaar goedje, ziet er echt modder uit) de kroon spant. Het heeft zo zijn redenen dat ze er een glas water bij geven… ;-)
Maar de mensen blijven het wel slikken. Letterlijk.