De koffie van Douwe Egberts is een aroma uit m’n jeugd. De geur dwarrelde door ons huis en dat van m’n grootmoeder. Mocht ik als kind nog geen smaak hebben voor koffie, het aroma is me toch altijd bijgebleven, samen met de geluiden van onze oude koffiezet.
Ondertussen werd die koffiezet al lang vervangen en drink ik zelf al eens een kopje gemalen zwart. Welk merk daarbij gebruikt wordt weet ik vaak niet, zolang de smaak maar goed zit. Wanneer ik onderweg ben is het ook niet altijd mogelijk om op m’n stappen terug te keren en de barista te vragen wat ze precies gebruikte; als ze dat al weten.
Uiteraard wist ik wel waar koffie vandaan kwam en had ik noties van het verwerkingsprocess. Uit de masterclass overzeese geschiedenis herinnerde ik me nog hoe dr. Jan Parmentier vertelde over Mocha in Jemen, en dat er keuze bestaat tussen Arabica en Robusta.
We waren aangenaam verrast toen Douwe Egberts ons uitnodigde om koffie te leren branden. De agenda voor die avond was nog open, dus dat lukte prima. Ik ging ’s ochtends eens niet met de trein naar het werk, maar nam de auto om ’s avonds zeker bij Sara Lee te raken.
Ergens tussen de velden net buiten de Brusselse ring ter hoogte van Grimbergen reed ik verloren. Volgens m’n GPS was ik op de juist locatie. Of toch in de buurt. Maar buiten waren enkel paarden van een manège, en iets verderop stond een groepje mensen die zich wat ik op hun oprit deed.
Eigenlijk niet zo’n groot probleem, want op de achtergrond piepte een kantoorgebouw net boven de bomen. Twee straten verder en ik was op het juiste adres. En net op tijd ook, want het begon net te regenen.
Geuren van verschillende koffie verwelkomden me. In de lobby hing duidelijk een rijk aroma. Die kwam waarschijnlijk van de grote zakken en schalen koffie die daar stonden.
Beginnen deden we met een stukje geschiedenis van hoe Egbert Douwes zo’n 260 jaar geleden zijn kruidenierszaak begon. Het waren zijn zoon Douwe Egberts en later diens weduwe die zich toelegden op koffie, thee en tabak. Bijzonder interessant allemaal voor iemand met een achtergrond als historicus. :) De oude foto’s, verpakkingen en reclameposters die de lobby sierden waren meer dan genoeg om me een tiental minuten bezig te houden.
En toen begon de workshop. Speciaal voor deze gelegenheid was meester-koffiebrander André Hoinkis overgevlogen vanuit Brazilië. Hij kwam ons leren hoe we onze eigen koffie konden samenstellen, van begin tot einde. Begonnen werd met het blenden. Omdat het al laat in de namiddag was kozen we voor een milde koffie met zachte smaak. Straffe koffie is goed om ’s ochtends wakker te worden, maar niet aangeraden na 16u omdat je moeilijker in slaap zou raken. Op de achtergrond stonden twee branders klaar, op verschillende temperaturen zodat we het verschil konden ontdekken. Bij het koffie branden zullen de bonen je vertellen wanneer ze klaar zijn. Hoor je de bonen springen en poppen, dan heb je nog enkele seconden om ze eruit te halen. Precisiewerk dus.
Reken maar dat iedereen graag wou proeven van onze creatie! Die lekker geurende koffie werd vervolgens gemalen. André beschreef hoe je best een kopje zet: eerst water door je filter laat lopen, om daarna pas de gemalen koffie erbij te doen. Je water mag ook niet te warm of te koud zijn. Resultaat: een kopje dat bij iedereen goed in de smaak viel. De lieve mensen van Douwe Egberts waren zelf ook onder de indruk. :-)
Tot slot was er de voorstelling van de vier nieuwe koffiesmaken. We kregen telkens een kopje en moesten raden welke extra ingrediënten op tafel voor de smaak zorgden. Niet makkelijk maar wel lekker! En meteen ook mijn eerste ervaring met coffee cupping. De vier nieuwe smaken bleken uiteindelijk:
- Delicate (wit): een zachte koffie met een lichte nasmaak van zoethout en walnoot.
- Original (rood): een complexe maar evenwichtige koffie met een aroma van caramel en cacao. Straf spul.
- Sublime (blauw): decafeïnekoffie met pittig karakter en krachtig aroma dat doet denken aan mout en hazelnoot.
- Black (zwart): een straffe koffie met een pittige nasmaak en fruitig aroma van bramen en frambozen.
Stijn gaat morgenvroeg eens proberen om zelf een kopje koffie te zetten. Thee is ook lekker als hulpmiddel tegen een winterse verkoudheid of als opwarmer tussendoor, maar toch: mijn ogen zijn geopende voor de brede koffiewereld. Dankjewel Douwe Egberts voor deze smakelijke avond. :-)
(Foto’s door Dieter Decuypere, met toestemming.)
A great story.
A few years ago we discovered that I am the great, great, great grandson of Douwe Egberts, as written in the biography of Douwe Egberts by Jelle De Jong.