Over PRISM in België en de NSA bij Netlog

Je zou verwachten dat de grote, machtige NSA weinig tot geen interesse zou hebben in België. Maar blijkbaar hebben ook wel wat boeiende roddels te verkondigen op het internet. Zo keek men via PRISM al eens binnen in de databanken van Netlog.

[Edward] Snowden had in eerdere verklaringen, die het bestaan van het spionageprogramma PRISM aan het licht brachten, verteld dat hij vanop zijn bureau om het even wie tot in details kon doorlichten. Daarvoor had hij enkel een e-mailadres nodig.

PRISM en Netlog in België[…] Analisten kunnen voorts ook heel specifiek zoeken naar een bepaald activiteit. Je kan bijvoorbeeld gericht op zoek gaan naar het Facebook-chatverkeer van vorig jaar van een ’target’. Opvallend: in de slide die de selectieprocedure voor een platform uitlegt, duikt ook Netlog als voorbeeld op. Dat is het sociale netwerk dat Belgen Lorenz Bogaert en Toon Coppens samen uit de grond stampten. […] Verbazend is dat eigenlijk niet.

[Lorenz Bogaert: ] Ik ben bijna zeker dat ze tot alles toegang hebben. We hebben ze bij verzoeken om privé-info altijd gevraagd om strikt de Belgische procedure te volgen, soms frustreerde hen dat. […] Je hebt eigenlijk maar twee keuzes: ofwel leg je je erbij neer, ofwel word je paranoïde. […] Ik vind de bestrijding van het terrorisme zelf nog wel een legitiem doel. Maar ik ben bang dat zoiets ook ingezet kan worden voor economische spionage.1Ben Serrure, NSA hield met spionagetool ook Belgisch Netlog in de gaten, De Tijd, 2 augustus 2013, p. 6.

Over ‘Skeuomorphic Design’ en het verloren nut daarvan

John Biggs schreef  een interessant stuk voor Techcrunch over de wereld na skeuomorphism.1“Skeuomorfisme is de gewoonte om een fysiek object te imiteren. […] Voorstanders van skeuomorfisme vinden dat het gebruiken van een metafoor het gebruiksgemak verhoogt.” — iPhoneClub.nl Zelf heb ik al die kritiek op herkenbaar design nooit goed begrepen. Als het jouw product onmiddellijk herkenbaar en bruikbaar maakt, dan is dat een grote plus. Maar John’s uitleg doet me ook wel het anachronisme daarvan inzien. Lees verder “Over ‘Skeuomorphic Design’ en het verloren nut daarvan”

Over het politieke schaakspel in Egypte

Egypte politieke dominostenen

Joschka Fisher is is alweer enkele jaren van het wereldtoneel verdwenen, maar de voormalige BuiZa-minister van Duitsland (1998-2005) slaat nog steeds nagels met koppen.

Heeft [deze nieuwe revolutie] een economische ineenstorting en een religieuze dictatuur vermeden. […] Niettemin kan je er niet omheen dat de militairen een democratisch verkozen bewind hebben omgeworpen.

Welke keuzes heeft Egypte?

  1. Komt er een herhaling van de tragedie in Algerije, waar het leger de verkiezingen annuleerde om te verhinderen dat er islamisten aan de macht kwamen? Het leidde tot acht jaar burgeroorlog en 200.000 slachtoffers.
  2. Wordt Egypte weer een militaire dictatuur?
  3. Of krijgt het een soort kemalistische ‘democratie’ , die lang het goede weer maakte in Turkije, met een burgerregering maar met een leger dat aan de touwtjes trekt?

De drie alternatieven zijn mogelijk, maar wat het wordt is niet te voorspellen.

[…] Het leger en de Moslimbroeders verdelen de macht onder elkaar. De westersgezinde democraten hebben geen echte macht en staan op de schouders van de militairen.

[…] Vandaag is er echter een derde factor in het spel. Die meet macht niet op dezelfde manier als het leger en de Moslimbroederschap dat doen. Door hun leiderschap in de twee jaar protesten, hebben de jongeren uit de stedelijke middenklasse hun eigen legitimiteit gecreëerd. Bovendien zijn ze met hun technologische en taalkundige vaardigheden in staat het wereldwijde debat over Egypte te domineren. Die jongeren willen vooruitgang, geen macht. Ze willen dat de toekomst lijkt op het leven dat ze zien op het internet.1Joschka Fischer, Het Egyptische drama is een driehoeksverhouding, De Tijd, 30 juli 2013, p. 9.

Het leven zoals ze zien op internet. Niet onbegrijpelijk, gezien de digitale adoratie van Bastet.

When in Rome… Stadsgids met lekkere citytrip tips

Rome en ColosseumRome. Eeuwige stad aan de Tiber. Tempel van geschiedenis en religie. Een taal die over tongen rolt. Een keuken die mening huishouden domineert. Een doolhof van straten met toch steeds zicht op evenveel kerken als er dagen zijn in een jaar.

“Een onmogelijk bedwingbare chaos,” denkt de buitenstaander wanneer hij de lakse regels aanschouwt. Net deze chaos is het die ons aantrekt en opslokt en doet verlangen deel te mogen uitmaken van deze klassieke kolos. Een stad naar m’n hart. Ciao bella!

Precies een maand geleden liepen we door jouw straten. Vandaag merk ik dat de helft van m’n adresboek eveneens plannen heeft voor een bezoek. Om niet in herhaling te vallen deel ik graag de topadresjes die me te binnen schieten. Lees verder “When in Rome… Stadsgids met lekkere citytrip tips”

Over het gezamenlijk Europees leger en het ontbreken daarvan

Europees leger

Sinds de laatste oorlog tussen Europese grootmachten, ondertussen al meer dan een halve eeuw achter ons, waren er in Europa geen intra-continentale slachtpartijen meer. Wel nog dat opstootje in de Balkan, maar daar denkt nog niemand aan. In een tijd van terrorisme en een networked enemy heb je steeds minder aan grote staande legers en gigantische slagschepen. Power projection is niet echt meer nodig sinds de Sovjet-Unie uit elkaar viel. En ook dat is ondertussen 20+ jaren geleden. Moeten we dan echt nog investeren in een groot leger? Of is een scenario zoals Costa Rica beter, waar men in 1948 het nationale leger afschafte. Gelukkig is er nog steeds het gedroomde excuus van ‘economische criris’ om vereenvoudiging en besparingen door te drukken. Lees verder “Over het gezamenlijk Europees leger en het ontbreken daarvan”