Over het politieke schaakspel in Egypte

Josch­ka Fish­er is is alweer enkele jaren van het wereld­toneel verd­we­nen, maar de voor­ma­lige BuiZa-min­is­ter van Duit­s­land (1998–2005) slaat nog steeds nagels met kop­pen.

Heeft [deze nieuwe rev­o­lu­tie] een economis­che ineen­stort­ing en een religieuze dic­tatu­ur ver­me­den. […] Niet­temin kan je er niet omheen dat de mil­i­tairen een democ­ra­tisch verkozen bewind hebben omge­wor­pen.

Welke keuzes heeft Egypte?

1. Komt er een her­hal­ing van de tragedie in Alger­i­je, waar het leg­er de verkiezin­gen annuleerde om te ver­hin­deren dat er islamis­ten aan de macht kwa­men? Het lei­d­de tot acht jaar burg­eroor­log en 200.000 slachtof­fers.
2. Wordt Egypte weer een mil­i­taire dic­tatu­ur?
3. Of kri­jgt het een soort kemal­is­tis­che ‘democ­ra­tie’ , die lang het goede weer maak­te in Turk­i­je, met een burg­er­regering maar met een leg­er dat aan de touwt­jes trekt?

De drie alter­natieven zijn mogelijk, maar wat het wordt is niet te voor­spellen.

[…] Het leg­er en de Moslim­broed­ers verde­len de macht onder elka­ar. De west­ers­gezinde democ­ra­t­en hebben geen echte macht en staan op de schoud­ers van de mil­i­tairen.

[…] Van­daag is er echter een derde fac­tor in het spel. Die meet macht niet op dezelfde manier als het leg­er en de Moslim­broed­er­schap dat doen. Door hun lei­der­schap in de twee jaar protesten, hebben de jon­geren uit de stedelijke mid­den­klasse hun eigen legit­imiteit gecreëerd. Boven­di­en zijn ze met hun tech­nol­o­gis­che en taalkundi­ge vaardighe­den in staat het wereld­wi­jde debat over Egypte te domineren. Die jon­geren willen vooruit­gang, geen macht. Ze willen dat de toekomst lijkt op het lev­en dat ze zien op het inter­net.¹Josch­ka Fis­ch­er, Het Egyp­tis­che dra­ma is een driehoeksver­houd­ing, De Tijd, 30 juli 2013, p. 9.

Het lev­en zoals ze zien op inter­net. Niet onbe­gri­jpelijk, gezien de dig­i­tale ado­ratie van Bastet.