John Biggs schreef een interessant stuk voor Techcrunch over de wereld na skeuomorphism.1“Skeuomorfisme is de gewoonte om een fysiek object te imiteren. […] Voorstanders van skeuomorfisme vinden dat het gebruiken van een metafoor het gebruiksgemak verhoogt.” — iPhoneClub.nl Zelf heb ik al die kritiek op herkenbaar design nooit goed begrepen. Als het jouw product onmiddellijk herkenbaar en bruikbaar maakt, dan is dat een grote plus. Maar John’s uitleg doet me ook wel het anachronisme daarvan inzien.
Slowly but surely we are entering another era of computing. Microsoft added the game Solitaire to Windows in order to train people how to drag and drop files on the desktop.
That was almost two decades ago. There is no longer any need to train the average computer user how to use a mouse but, for those same decades, the necessity to support those original users brought us metaphors that are soon to become memories: trash cans, control panels, radio buttons, and, obviously, sliders. Those users still thought of machines in pre-information age terms. Buttons clicked. Knobs turned. Electricity jumped from contact to contact with a physical flick of the finger. That’s what Windows was about and that’s what iOS was about.
Now, however, buttons don’t mean anything. When’s the last time you pressed a button at your desk? Aside from the odd hunt behind your iMac for the power button, I would say the last refuge of the momentary switch is the elevator. Heck, even crosswalk buttons don’t work anymore and most microwaves have touchpads.