Mijn Mondiale Mening
Het tragische verhaal van de palmolie blijft voortduren. Ja, de sector levert banen op, waarmee miljoenen uit de armoede worden gelift. Ja, de ontbossing creëert grote economische schade aan fauna (op korte termijn) en flora (op lange termijn). En eigelijk is palmolie ook niet zo goed voor uw gezondheid. Omdat: Lees verder “Palmolie en haar schadelijke gevolgen”
Van Antwerpen naar Zurenborg. Dat is de afstand die de verhuiswagen afleggen moest. Regende het tijdens het inladen nog pijpestelen, dan brak de zon door zodra we vertrokken richting 2600. Een mooie analogie. Want na anderhalve week voelt het alsof ik hier al jaren woon. Nu al een van de (vele) beste beslissingen van dit jaar.
Update november: nog wat extra beelden. Als je me volgt op Instagram, dan zal de preview vanzelf laden.
https://www.instagram.com/p/st0aAsrKU3/
https://www.instagram.com/p/tKr9vcLKVN/
https://www.instagram.com/p/tLFq3OLKUt/
https://www.instagram.com/p/tXAXivLKYF/
https://www.instagram.com/p/tfHDlYLKSO/
https://www.instagram.com/p/t5hdYIrKQ0/
https://www.instagram.com/p/uEHjUGLKaz/
https://www.instagram.com/p/u38n68rKe1/
https://www.instagram.com/p/vIfjX-rKWo/
Fascinerend, dat is wel het minste dat je kan zeggen over het verhaal rond de “Great Attractor”. Een nieuwe ontdekking in de astronomie licht alvast een tipje van de sluier over een fenomeen dat onvoorstelbaar veel groter is dan onszelf.
The cosmic “supercluster” in which the Milky ay resides has been mapped for the first time, showing that our home galaxy is slowly being dragged towardsan area of space called the “Great Attractor”. […] The most important aspect, from a human perspective, is the discovery that there exist much bigger systems in our local Universe than previously thought. […] Laniakea is about 500 million light years across, the analysis revealed, and the Milky Way sits at one of the outermost areas.
Bron: The Times, Milky Way on edge of ‘supercluster’, 4 September 2014, p. 23.
Er was een tijd, nog niet zolang geleden, dat je suiker kon terugvinden in bijna alle levensmiddelen. Die trend is blijkbaar aan het keren, en dat zou niet enkel goed zijn voor onze eigen fysieke gezondheid. De hele industrie achter deze suikerplantages bulkt namelijk van de uitbuiting, corruptie en misbruik. Lees bijvoorbeeld dit verhaal uit Cambodja.
Rijstboer Sour Yei weet het nog goed. Amper tien jaar geleden was er genoeg te eten, was er voldoende geld en waren er zelden problemen. Maar in augustus 2006 kwam een abrupt einde aan zijn zorgeloze bestaan. Die maand kwam de Koh Kong Sugar Company naar Chi Corlue, een klein dorp in Cambodja’s zuidwestelijke provincie Koh Kong. Het bedrijf sloot een louche deal met de overheid en kreeg de toestemming om 20.000 hectare land te gebruiken voor suikerrietplantages. De 5 hectare die Sour Yei al sinds 1979 bewerkte, hoorde daar ook bij. “Ze kwamen met wapens en schoten in de lucht,” herinnert de boer zich. “Toen we protesteerden, werd er gevochten. Alles is kapot gemaakt.”
[…] De productie van suikerriet leidt echter in verschillende landen tot problemen met de landrechten. Grote productielanden als Colombia, India en Brazilië worstelen met landconflicten, en ook in Cambodja — een kleine maar snel groeiende speler op de wereldmarkt — gaat de expansie gepaard met landonteigeningen waarbij boeren hardhandig aan de kant worden gezet.
[…] Het gros van de suiker komt namelijk via bedrijven als Coca-Cola, Pepsi, Nestlé en Associated British Foods bij de Europese consument terecht.
Het is mijn hoop dat we niet enkel evolueren naar een duurzaam voedingspatroon voor onze gestelde westerse lichamen, maar ook een duurzame economie voor de rest van de wereld.
—
Bron: Ate Hoekstra, Europese suikerhonger jaagt Cambodjaanse boeren van hun land, De Tijd, 4 september 2014, p. 11.
Het islamitische kalifaat van ISIS in Syrië en Irak is niet meer weg te branden uit de actualiteit. Vooral vanwege hun brutale geweld. Om zo’n oorlog te voeren en een eigen staat op te richten heb je uiteraard ook centen nodig. Net zoals bij de meeste conflicten kun je ook hier de bedenking maken: follow the money, en je komt vanzelf uit bij wie het meeste baat heeft bij dit conflict.
Aanvankelijk rekende IS voor zijn werkingsmiddelen op rijke soennitische vrienden uit de Perzische Golf. Niet dat Saudi-Arabië, Qatar en Koeweit rechtstreeks staatssteun uitdeelden. Wel stonden ze oogluikend toe hoe welgestelde inwoners, vaak via Turkije waar de overheid ook de andere kant opkeek, geld bezorgden aan de jihadi’s die de gehate sjiitische Syrische dictator Bashar al-Assad bestreden. Onder Amerikaanse druk zijn die geldstromen deels opgedroogd.
Bron: Jan Van Hessche, Waarom IS nog lang op de kaart staat, De Tijd, 6 september 2014, p. 9.
Met ‘The Untold History of the United States’ maakten regisseur Oliver Stone en historicus Peter Kuznick een tiendelige tv-serie over de geschiedenis van de Verenigde Staten. Daarin komen ook momenten aan bod waar de geschiedenis anders had kunnen lopen. Zo’n hypothetische wendingen zijn altijd interessant, want het had altijd anders kunnen lopen.
Een aantal potentiële keerpunten uit de 20ste eeuw, momenten waarop de geschiedenis een andere wending had kunnen nemen. Daar gaat het bijvoorbeeld over de hand die Rusland na de dood van Stalin uitstak naar Eisenhower, over het vredelievende pad dat Kennedy ingeslagen leek te hebben voor hij vermoord werd, en over de manier waarop Bush in 2000 op frauduleuze manier de verkiezingen naar zich toe trok. Ook minder bekende namen komen aan bod, zoals de progressieve Amerikaanse politicus Henry Wallace, die vicepresident was tijdens de derde ambtstermijn van Franklin D. Roosevelt en eigenlijk president had moeten worden in plaats van Harry Truman. Met hem in het Oval Office had Amerika waarschijnlijk nooit atoombommen op Japan gedropt.
Peter Kuznick: “Wij leggen uit hoe de VS de voorbije eeuw hun invloed hebben uitgebreid. Steeds weer gebeurde dat onder het mom van de verspreiding van vrijheid en welvaart. Als het Amerikaanse volk de implicaties van die perfide tactiek niet inziet, komt er geen verandering.”
Bron: Ruben Nollet, De echte geschiedenis van Amerika, De Tijd, 22 april 2014, p. 17.
