Alleen zijn lukt me best. En ik kan zeker ook zonder jou. Wat niet wegneemt dat Alone van Selah Sue serieus oorsnoep blijft. En dan zijn er nog die ogen…
How to Learn from Your Successes (response to Copyblogger)
Last year, Copyblogger disabled the comments on their blog. That’s unfortunate, because I find their podcast The Lede really interesting. In their latest episode, they discussed the How to Learn from Your Successes. This is my opinion on their latest episode, 25 minutes in, while at the same time vacuum cleaning my living room.
It sounds like what you were saying is: when you started working at Copyblogger, you did not feel confident enough about your own capabilities. In a moment like this, your new colleagues should have noticed your discomfort, and given you a little boost of self-confidence. Something in the spirit of: “Hey man, we know you may be doubting yourself right now. But remember: we picked you above all the other candidates because we believe that YOU have the right stuff to pull off this job.”
Motivating people, or finding your own motivation, can be tricky. Sometimes you just don’t feel like it. Other times, your productive spurt is stifled by distractions. Creating a supportive, understanding yet challenging workplace is a challenge for every company.
By the way: if you (the people from Copyblogger) are looking for someone with the right mindset, who is willing to work hard, shoot me an email.
Augmented Humanity: de Homo Sapiens Augmentis
Robots en automatons zijn leuke gimmicks. En het lijkt aannemelijk dat een échte A.I. qua intelligentie een aardig niveau boven de mensheid uitstijgt. Maar de echte ‘revolutie’ verwacht ik vooral bij onszelf. Het onderwerp blijft ontzettend interessant en relevant: slimme auto’s of slimmere bestuurders? Daarom deel ik, na jaren twijfelen, graag mijn presentatie op Barcamp Antwerpen 2012.
PS: If you like this slidedeck (in English) and would like more information about the video (in Dutch), feel free to leave a note in the comments below.
PPS: The phrase Homo Sapiens Augmentis seems to have been coined by Derek Jennings in this unrelated sports article about the Super Bowl XLI.
De Dappersten aller Galliërs
Aanslagen en terrorisme. Na de recente gebeurtenissen in Parijs en Verviers zit de schrik er opnieuw dik in. Dat is toch wat ik afleidt uit alle berichten in de media. Schoolreizen die worden afgelast, soldaten in de straten, allochtonen die worden nagekeken met wantrouwen. Een mens zou voor minder bang worden van de buitenwereld.
Terreurdreiging
Het terreurniveau in België blijft hoog. De voorbije weken volgden er nieuwe dreigementen van terreurdaden. 1Metro, IS dreigt met bomauto’s en onthoofdingen in België, 29 januari 2015, p. 2.
De terroristen waarschuwen in de eerste plaats dat ze de Amerikaanse president Barack Obama zullen onthoofden. […] Daarna worden ook Frankrijk en ons land bedreigd. “We komen naar jullie landen met bomauto’s en explosieven. En jullie hoofden zullen we afhakken”, vervolgt de man, geflankeerd door twee bewapende medestrijders en een groepje omstaanders. “Wij zijn voor niets of niemand bang.”
Men viseert vooral België. Blijkbaar omdat de mensen hier banger zijn dan elders.2Johanna Laurent, Voor IS is België een voorbeeld, De Morgen, 27 januari 2015, p. 9.
“Ik zie verschillende reden waarom België nu plots in het vizier genomen wordt”, zeg onderzoeker en radicaliseringsexpert Montasser AlDe’emeh. “Allereerste zijn er de recente gebeurtenissen in Verviers. Khalid Ben Larbi, een van de jongens die toen omkwam, zat vorig jaar nog in Syrië. Samen met een hele groep jongens is hij toen uit Molenbeek vertrokken. Zijn vrienden die nu nog in Raqqa zitten, zijn erg gefrustreerd. Menselijk gezien is Ben Larbi immers een vriend die gedood werd. Die jongens gaan daar in het IS-kalifaat steeds vaker over praten, waardoor hun klachten bij een plaatselijke emir terecht komen. Op die manier zijn die bezwaren wellicht ook bij al-Adnani terechtgekomen. Bovendien weten ze ook dat er intussen soldaten in de Belgische steden rondlopen. Zij weten dat Bart De Wever troepen wil inzetten. Zij weten dat de angst zich hier door de straten verspreidt. Daar spelen zij op in. Ze zouden evengoed de VS, de Britten of Jordanië kunnen viseren, maar dat doen ze niet. Want België toont meer angst.”
Angst voor de buitenwereld is geen oplossing. Jezelf afsluiten en vluchten uit de realiteit is een symptoom van een gebrek aan vertrouwen.
Liever dood dan dapper?
Ergens anders zijn er nog steeds dappere mensen die deze angst trotseren. Zo interviewde de Duitse journalist Jürgen Todenhöfer een ISIS-slachter in het hol van de leeuw. Voor hetzelfde geld was hij zijn hoofd kwijt zoals zijn Amerikaanse collega’s James Foley of Steven Sotloff. Nu ja, met Duitsers moet je niet sollen. Die Angela Merkel is geen doetje.
Wij Belgen kunnen daar een voorbeeld aan nemen. Onze premier of minister van Binnenlandse Zaken kan de bevolking moed beter inspreken in plaats van afschrikken. Kenners van de klassieke oudheid — ik kijk naar u, Bart De Wever, kunnen teruggrijpen naar Julius Caesar’s fabeltje over “de dappersten alles Galliërs”. En dichter bij het heden, tijdens de Eerste Wereldoorlog, stond dit land bekend als “brave little Belgium.”
Hoog tijd dat we ons daar ook naar gedragen.
Birdman (2014)
Getipt als ‘grote winnaar bij de volgende Oscars’ is het eerste wat ik over Birdman las. Fox Searchlight brengt wel vaker goede dingen als Slumdog Millionaire, Juno of The Full Monty. Ergens voelde het dus als een verplichting om deze nieuwste film van Alejandro González Iñárritu een kans te geven.
Riggan Thomson (Michael Keaton) is een gevallen filmster die tegenwoordig zijn heil zoekt op Broadway. We volgen hem tijdens de voorbereidingen van zijn volgende theaterstuk. Dat verloopt allesbehalve vlot, mede vanwege zijn hallucinaties.
Ik heb mijn best gedaan om Birdman een kans te geven. Na een uur kon het trage verhaal me gewoon niet meer boeien. Zelfs de veelbelovende Emma Stone stelde teleur met haar oppervlakkige acteerprestatie. De cinematografie was nog redelijk goed dankzij minutenlange shots die de personages blijven volgen.
Enkele weken gingen voorbij. Vanmiddag zag het resterende deel. Nog steeds begrijp ik niet waar al die lovende woorden vandaan komen. Zijn het de filmcritici die zichzelf herkennen? Of de acteursgilde die zwartgallig haar eigen fin de carrière uitdaagt? De kritiek op grote kaskrakers met veel geweld en superhelden is gevat. Maar vervang je die met zwarte humor?
Neen, voor mij was dit in ieder geval geen aanrader.
Christine and the Queens
Maandagochtend. Zelfs de zon slaapt nog. Een vroege trein dropt me in het kille Noordstation. Schuifelend langs trappen en gangen baant de massa haar weg richting onze hoofdstad. Ik wring me door het poortje van de metro. Op de lange roltrap zorgt de muziek in mijn oren voor een opgewekte cocon. Een française zingt over “le ciel coule sur mes mains.” Ik zal deze week nog vaak luisteren naar Christine and the Queens.