Nu het toch over auto’s gaat

Ferrari EnzoHet was niet de eerste keer dat ik voluit in de remmen moest, en het zal spijtig genoeg ook niet de laatste zijn vrees ik.

Door de wegversmalling was de baan net breed genoeg voor één auto, en het verkeersbord F06 langs mijn kant gaf duidelijk aan dat ik voorrang had. Toch dacht de bestuurster de Duitse sportwagen dat zij eerst mocht passeren. Ik was al mooi in het midden gaan rijden, duidelijk aangevend dat ik weldegelijk voorrang had en niet van plan was om die voorrang af te geven. Madame deed echter net hetzelfde en ze leek bovendien nog extra gas te geven ook. Plus nog eens flitsen met de lichten, u kent dat wel.

De eerste keer toen ik zoiets meemaakte was mijn rijbewijs was nog geen dag oud. Het geluid van slippende banden en -echtwaar- brandend rubber is iets dat je niet gauw vergeet. Door het natte wegdek leek het remmen eeuwen te duren en bleven we maar dichter en dichter slippen. Er bleven nog maar enkele meters over tussen mezelf en de tegenligger, een kerel van rond de zestig. Na enkele seconden stil te hebben gestaan is hij dan toch achteruit gereden, maar aan zijn handgebaar te zien had ie duidelijk niet door dat hij in fout was. Eikel.

De dame in de BMW wist blijkbaar evenmin wat te doen bij een waarschuwingsbord F05. Die blik op haar gezicht, die opengaande mond waar ongetwijfeld vuilzakkerij uitkwam. Nog een geluk dat er struikjes in de versmalling stonden in plaats van betonblokken, of haar verzekering had mogen afdokken. Nummer 18 van de cliché-lijst lijkt steeds minder een cliché.

Gepubliceerd door Stijn Vogels

Sinds 2003 analyseert Stijn Vogels wereldgebeurtenissen. Met een geschiedenisdiploma van de Universiteit van Gent worden zijn inzichten gepubliceerd op zijn blog, Aardling. Stijn heeft ook een wereldwijde schrijversgemeenschap opgezet gericht op internationale betrekkingen. Gekend voor “connecting the dots” tussen technologie en politiek, streeft hij ernaar door middel van zijn doordachte analyses een waardevol perspectief te bieden op onze snel veranderende wereld.

Doe mee met de conversatie

2 reacties

  1. Dat zijn van die situaties waarbij je bloed gaat koken en je je zo machteloos kunt voelen (ook al ben je in je recht, je wagen willens nillens in de prak rijden lijkt me nooit leuk).

  2. En het zijn altijd ‘oudere’ mensen. Ik vind dat je na een jaar of twintig opnieuw een rijtest moet doen (geen rijexamen), om te zien of je nog wel goed genoeg kan rijden. De vergelijking tussen vroeger (opa’s tijd) en nu is toch wel erg groot als ik zo die verhalen hoor.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *