Lazarus leeft!

Lazarus leeft!Bonk!

Ik zat aan mijn the­sis te werken in een stoel op het ter­ras. Broer ging kijken wat het was. “Er is er weer een­t­je tegen gevlo­gen!” riep broer van om de hoek. Moed­er kwam ook kijken. Er vloog vanavond een vogelt­je tegen een grote ruit van de veran­da die uitk­ijkt op onze achter­tu­in.

Er vliegen wel eens vak­er vogelt­jes tegen die ruiten. We denken alle­maal dat ze het glas niet opmerken. Het is alti­jd weer zielig wan­neer je dan een dood vogelt­je met gebro­ken nek tussen de stru­iken of op het gras ziet liggen.

“Hé het leeft pre­cies nog!” klonk het opeens. Ik ging kijken en inder­daad, het beestje ademde nog. “Zo zielig,” dacht ik bij mezelf, “dat arme beestje ligt hier nu te creperen.”

Licht­jes gaf ik het kleine bru­ine vogelt­je enkele duwt­jes en zette het terug op zijn poot­jes. Het bleef wel zit­ten en ademde nog steeds heftig verder, maar behalve dat kwa­men er weinig andere reac­ties. Z’n bek­je bleef open­staan, wat niet echt nor­maal leek.

Een tijd­je hebben we daar zo naast elka­ar gezeten, dat vogelt­je en ik. Hij was duidelijk aan het rond­kijken, ongetwi­jfeld doo­ds­bang dat ik ‘em zou ope­ten of zo. Plots schud­de het beestje heftig met zijn kop­je, en zoef, hij vloog ervan­door.

Miss­chien was het gewoon maar een lichte hersen­schud­ding. Hopelijk. En hopelijk kom ik dat diert­je niet opnieuw tegen tussen onze stru­iken.

Gepubliceerd door Stijn Vogels

Natural born probleemoplosser met een oog voor usability, design, trends en details. Professioneel bezig met letterwoorden als SEO, SEA, SMO, DIY en CYA.