Serendipiteit. Als er één woord is dat de voorbije twaalf maanden samenvat, dan is het dat wel. In tegenstelling tot de jarenlange evolutie voordien kwam mijn leven in een stroomversnelling terecht. Die revolutionaire veranderingen heb ik deels zelf gezocht of kruisten toevallig mijn pad. Waar ik vroeger al eens durfde twijfelen is het beslissingsproces momenteel veel korter, meestal zelfs meteen “ja”.
Eind juni 2012 wist ik niet wat ik wou aanvangen met m’n leven. Ik zat in een negatieve relatie, met een job die me niet langer kon uitdagen. Eigenlijk was ik toe aan een pauze. Even weg van alles. Die tijd om alles te overdenken kreeg ik. Daarbovenop was er ook tijd voor gezonde dingen zoals sport. Dit ben ik met zwembadhaar. Net terug van een uur baantjes trekken, en volgens de spiegel ziet m’n hoofd er nog hetzelfde uit als voordien.
In het najaar maakte ik me ongerust toen er veel haar begon los te komen. Oorzaak gevonden, denk ik. Daarna volgde een fase van recuperatie, zowel fysiek als emotioneel.
Wat veranderde er sindsdien? In juni 2013 voel ik me nog sterker dan voordien. Zonder veel moeilijkheden kan ik de juiste keuzes blijven maken. Ik heb nog steeds financiële zekerheid. Op relationeel vlak zijn er heel wat onduidelijkheden maar die laat ik eerder op mij af komen in plaats van me zorgen te maken. Al bij al ben ik zo’n 86% gelukkig. Als bewijs deze beelden van vorig weekend in Rome.
Ik heb vrede genomen met enkele onzekerheden. Zeg nog steeds volmondig “ja” tegen iedere kans of uitdaging die op dat moment niet de beste keuze lijkt. Maar het gaat wel vooruit. Misschien vlucht ik wel vooruit om de confrontatie met mezelf te vermijden. Een verhaal voor een andere keer?
Morgen deel achtentwintig in deze reeks 30 dagen over mezelf: #28: Wat ik de voorbije maand bijleerde.
Onduidelijkheden? Questa ‘incertezza’ ha trovato che erano fantastici, i nostri giorni a Roma… Ik zal er nog wat quotes tegenaan gooien van enkele groten.
Amen!