Getipt als ‘grote win­naar bij de vol­gende Oscars’ is het eerste wat ik over Bird­man las. Fox Search­light brengt wel vak­er goede din­gen als Slum­dog Mil­lion­aireJuno of The Full Mon­ty. Ergens voelde het dus als een ver­plicht­ing om deze nieuw­ste film van Ale­jan­dro González Iñár­ritu een kans te geven.

Birdman

Rig­gan Thom­son (Michael Keaton) is een gevallen film­ster die tegen­wo­ordig zijn heil zoekt op Broad­way. We vol­gen hem tij­dens de voor­berei­din­gen van zijn vol­gende the­ater­stuk. Dat ver­loopt alles­be­halve vlot, mede van­wege zijn hal­lu­ci­naties.

Ik heb mijn best gedaan om Bird­man een kans te geven. Na een uur kon het trage ver­haal me gewoon niet meer boeien. Zelfs de veel­belovende Emma Stone stelde teleur met haar opper­vlakkige acteer­presta­tie. De cin­e­matografie was nog redelijk goed dankz­ij minuten­lange shots die de per­son­ages bli­jven vol­gen.

Enkele weken gin­gen voor­bij. Van­mid­dag zag het resterende deel. Nog steeds begri­jp ik niet waar al die lovende woor­den van­daan komen. Zijn het de film­crit­i­ci die zichzelf herken­nen? Of de acteurs­gilde die zwart­gal­lig haar eigen fin de car­rière uit­daagt? De kri­tiek op grote kaskrak­ers met veel geweld en super­helden is gevat. Maar ver­vang je die met zwarte humor?

Neen, voor mij was dit in ieder geval geen aan­rad­er.

Gepubliceerd door Stijn Vogels

Natural born probleemoplosser met een oog voor usability, design, trends en details. Professioneel bezig met letterwoorden als SEO, SEA, SMO, DIY en CYA.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *