Koninklijk bemiddelaar Johan Vande Lanotte geeft het op. Na 99 dagen onderhandelen is er nog steeds geen politiek akkoord op federaal niveau. Ruim zeven maanden (228 dagen) na de verkiezingen van vorige zomer is er nog steeds geen schot gekomen in de zaak. Ondertussen blijft de regering Leterme wel op post, maar zonder volle bevoegdheden.
De teller van het wereldrecord van het land zonder regering staat ondertussen op 61 dagen. Tegen Pasen is dat dus dik en orde, en kan mijn genieten van een fijne Paasvakantie, wetende dat er toch nog iets bereikt werd.
Chronologie
Hoe is het toch allemaal zover gekomen dat we na bijna een volle zwangerschap nog steeds geen regering hebben? Een chronologisch overzicht.
- 13 juni 2010: De verkiezingen zorgen voor grote verschuivingen op federaal niveau: de N-VA van Bart De Wever wordt op slag de allergrootste partij van België, terwijl de PS van Elio Di Rupo opnieuw de grootste is in Wallonië.
- 17 juni: De Wever wordt koninklijk informateur, Di Rupo maakt de meeste kans om premier te worden.
- 8 juli: Di Rupo wordt koninklijk preformateur. Hij wil in alle rust onderhandelen over de communautaire zaken. Kort daarna last hij een rustpauze in wegens de zomervakantie.
- 27 juli: De eerste gezamenlijke vergadering met alle zeven partijen: N-VA, CD&V, SP.a, Groen!, PS, CDH en Ecolo.
- 12 augustus: Voor het eerst sinds twee weken zitten de onderhandelaars opnieuw samen. Een akkoord is er nog niet.
- 18 augustus: Het voorstel tot financieringswet wordt afgeschoten door de Franstaligen omdat ze vrezen voor een verarming van Wallonië en Brussel.
- 21 augustus: Er is een principeakkoord voor de financieringswet, maar die loopt vlak voor het einde vast omdat de Franstaligen plots 500 miljoen extra voor Brussel eisen.
- 29 augustus: Een marathon-vergadering van 10 uren loopt uit op niets en het vertrouwen is zoek.
- 3 september: Di Rupo dient zijn ontslag in bij de koning. Kamervoorzitter André Flahaut (PS) en Senaatvoorzitter Danny Pieters (N-VA) moeten bemiddelen, zonder resultaat.
- 1 oktober: De 7 partijvoorzitters komen nog eens samen. De N-VA komt met een ultimatum voor de Franstaligen, maar drie dagen later trekt De Wever de stekker eruit. “De teller moet weer op nul.”
- 17 oktober: Ook in zijn nieuwe functie als koninklijk verduidelijker kan De Wever geen concrete resultaten op tafel leggen. Zijn nota bevat “inspirerende” maar “onevenwichtige” ideeën. Di Rupo laat in de Franstalige pers weten dat Wallonië best zonder Vlaanderen verder kan.
- 21 oktober: Johan Vande Lanotte wordt aangesteld als koninklijk bemiddelaar.
- 29 oktober: Elke partij werkt een voorstel voor een financieringswet uit.
- 8 november: Experts van de Nationale Bank en het Planbureau becijferen de verschillende voorstellen.
- 12 november: Vande Lanotte zet een eerste voorstel op papier. Pas na heel wat masseerwerk kan er verder onderhandeld worden.
- 1 december: CDH en PS willen onderhandelen over fiscale autonomie, de N-VA wil het voorstel eerst onderzoeken.
- 10 december: De onderhaneling worden opgeschort omdat de moeder van Vande Lanotte ernstig ziek is.
- 3 januari 2011: De partijvoorzitters krijgen ’s avonds laat het compromisvoorstel.
- 6 januari: Vande Lanotte dient zijn ontslag in. Daags voordien hebben CD&V en N-VA gezegd dat aanpassingen aan het voorstel nodig waren. Vijf dagen later wordt het triumviraat in stelling gebracht.
- 23 januari: 35.000 mensen stappen op in een nationale betoging tegen het politieke immobilisme. De politici zijn niet onder de indruk.
- 26 januari: Vande Lanotte dient zijn ontslag in bij de koning. Hij ziet geen perspectief op vooruitgang. Albert II aanvaardt het ontslag.
Hoe moet het verder?
Nu nog enkele voorspellingen voor de toekomst:
- Men zal nog allerlei methodes proberen tot de Krokusvakantie en Pasen.
- Na een korte rustpauze gaat men weer aan de onderhandelingstafel zitten, opnieuw zonder resultaten.
- De examens komen en gaan, de zomervakantie is daar, en iedereen heeft nood aan een nieuwe pauze.
- Na de zomer hooft men het nog een beetje te rekken tot de herfstvakantie.
- De Kerstvakantie is haast in zicht. Na een jaar hard ‘werken’ is iedereen toe aan besneeuwde rust.
Moraal van het verhaal? Doen alsof je druk bezig bent kan je een gerust heel jaar rekken.
Annex
- 3 februari: De koning stelt Didier Reynders (MR) aan als nieuwe informateur. De “man van 400 bezoekjes” was in 2007 ook een maand informateur, al bakte hij er toen bijzonder weinig van. Yves Leterme krijgt ondertussen opdracht om de begroting 2011 op te stellen.
- 16 februari: De koning heeft de opdracht van informateur Reynders met 14 dagen verlengd.
- 17 februari: In verschillende steden organiseert men grootschalige volksfeesten om het wereldrecord regeringsvorming te vieren. “Ons land is zo onbelangrijk dat we het ons kunnen permiteren om geen regering te hebben”, schrijft politicoloog Carl Devos.
- 2 maart: Voorzitter Wouter Beke van CD&V krijgt een verduidelijkingsopdracht. Hij werkt nog tot mei aan een dik verslag voor de Koning.
- Mei: Di Rupo komt een tweede keer in het veld in met een nieuwe nota, zonder resultaat. Hij blijft verder werken, maar overeen komen regering en staatshervorming lukt niet.
- 21 juli: In zijn speech voor de nationale feestdag roept Koning Albert II de politic op om tot een compromis te komen.
- 19 augustus: De partijen zitten voor het eerste samen zonder N-VA. De gesprekken lijken nu in een stroomversnelling te komen.
- 15 september: Er is een akkoord over de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. De samenwerking tussen MR en FDF stopt. De beide extreme partijen zijn er effectief af gereden.
- 11 oktober: De acht onderhandelende partijen komen tot een volledig communautair akkoord. De teller staat op 485 dagen.
- 13 oktober: De progressieven van Groen! en Ecolo worden eruit gewerkt onder druk van de liberalen, en vooral dan Alexander De Croo. Voorzitter Wouter Van Besien van Groen! lijkt er nog mee te kunnen leven en wil constructief blijven meewerken.
- 26 oktober: De kaap van 500 dagen.
- 21 november: De gesprekken over begroting en sociaal-economische hervormingen schieten niet op. Di Rupo trekt naar de Koning, maar die weigert zijn ontslag aan te nemen. Ondertussen staat de wereld niet stil en speculanten nemen België in het vizier. Ook de Europese Commissie dreigt met 750 miljoen euro boete als de verwachtte hervormingen er niet komen.
- 26 november: Met het mes op de keel sluit men een begrotingsakkoord.
- 1 december: Een week later is er ook een regeerakkoord.
- 4 december: De partijcongressen van de 6 deelnemende partijen keuren het regeerakkoord goed.
- 5 december: Na een lang weekend van speculeren zijn de 13 ministers en 6 staatssecretarissen gekend.
- 6 december: De regering Di Rupo I laat zijn staatsieportret maken.
… en na 541 dagen kan men eindelijk aan het echte werk beginnen.