Zij die sterven gaan

… requi­escat in pace.

Hij zoog de borst vol adem en stapte in bed. ‘Het is gezien,’ mom­pelde hij, ‘het is niet onopge­merkt gebleven.’ Hij strek­te zich uit en viel in een diepe slaap.

RIP Ger­ard Reve, en nog vele fijne Avon­den toegewenst.
RIP Sil­vio Berlus­coni, hopelijk zeur je niet al te lang.
RIP Ariel Sharon, hoop maar hard op een stroomon­der­brek­ing.
RIP Bernar­do Proven­zano, ’t is lang genoeg vakantie geweest in Cor­leone.
RIP Ignace Mur­wanashya­ka, SN Brus­sels Air­lines wenst u veel plezi­er in Duit­s­land.
RIP GSM van Fil­ip Dewin­ter, dat uw bat­ter­ij rap leeg mag zijn.

(Moest u het nog niet merken, er heerst deze ocht­end een al even destruc­tieve sfeer als in — oh, ik zeg nu maar iets — Karachi, Pak­istan. Hoe dat komt heeft gro­ten­deels te mak­en met wat lotgenoten wel eens de “t‑zis” dur­ven noe­men.)