Toen ik vrijdag thuiskwam van het werk was ik precies een zwaargeladen pakezel. Dat gebeurde de laatste tijd maar al te vaak, en dat prompte me tot deze mozaïek van what’s in my bag. Veel gerief blijkbaar, en dat gaat dagelijks mee op het traject Antwerpen–Brussel en retour.
Toen ik bij Cleverwood begon kocht ik meteen ook een nieuwe laptoptas. De vorige versie was tot op de draad versleten en de draagriem was al enkele jaren serieus aan het doorscheuren. Niets wat niet met een dikke draad weer aan elkaar kon worden genaaid. Maar het voelde toch aan als tijd voor vervanging.
M’n vorige messenger bag had ik een vijftal jaren geleden gekocht in de Esprit. Het was een donkerblauwe zak met lederen klap. Aan de zak zelf geen mankementen, alleen dus die scheurende riem. Logisch dat ik m’n zoektocht opnieuw begon in deze winkel. En meteen prijs: een grote donkerbruine met uitneembaar vak voor een laptop. Dat was duidelijk een goede keuze, want voor kersmis 2010 kreeg ik net dezelfde cadeau van m’n ouders. ;-)
Soit. Genoeg gepraat over dat uiterlijk. Laat ons eens kijken waarom dat ding altijd zo zwaar is. Ik heb hem niet op de weegschal gezet, maar schat dat het om circa 10 kg. zal gaan — het kan ook een beetje meer zijn. Alles eruit, mooi sorteren op de grond, en dan kreeg ik dit. Doorklikken naar Flickr voor een getagged overzicht. Nog meer inspiratie kan je vinden bij Niel, Amaury, Immi, Katrin en Andrew.
Doorgaans loop ik niet met zoveel electronica op zak, maar deze week is een uitzondering omdat de grote MBP aan vervanging toe is en de kleine nog niet alle software heeft. De rest van de papierwinkel sleur ik wel steeds mee. Triage is hier dringend nodig, maar dat is voor een ander, minder druk weekend.
Wat zijn al die andere dingen?
Moleskine — Parker vulpen — blauwe inkt vullingen — Comma papieren zakdoekjes — kranten, BBC Focus Magazine, schrift en post van ’s Stad — internationaal paspoort — leesbril — Ray-Ban zonnebril.
Sleutelbos — elektronische deuropener — twee sporks voor tussendoortjes — grote veiligheidsspeld — Michelin pen — Leatherman zakmes — kaartlezer — Tum Tum portefeuille.
USB connector — buttons — MacBook lader — smartphone laders — Duracell externe batterij — Sennheiser oortjes — HTC Desire — Samsung Galaxy Note.
Buttons van: Antwerpen Europese Jongerenhoofdstad 2011 — Flickr #leweb10 — Sex voor iedereen (geruild tegen eentje van de BetaGroup) — Foursquare swarm — onleesbaar Google snoepje.
Wat zit er zoals in jouw tas of rugzak? Zonder welke spullen kom jij de deur niet uit?
Gij sleurt ook genoeg mee precies! Twee laptops? Heb je de tas ook gewogen :)?
Zolang de CD van Office for Mac niet teruggevonden is heb ik een beetje allebei van doen om mijn werk gedaan te krijgen. Dat is wel wat zwaar (vandaar de titel) maar eigenlijk moet ik dat alleen maar dragen van en naar het station. Wel een uitdaging om vanmorgen met mijn (over)slaapkop de Keyserlei af te spurten met zo’n gewicht langs één kant. Maar het échte gewicht zit waarschijnlijk in al die andere ‘rommel’ die ik blijkbaar niet kan thuislaten. :P
Vertrek je vaak onverwacht op reis? :-)
Als dat het geval was dan zou ik m’n zakmes zeker nooit mogen meenemen. Gelukkig zijn er altijd wel plekken om iets te verstoppen, moest je het alsnog vergeten thuis te laten. ;-)
Zo’n zakmes is niet handig in grootsteden. Aan een museum in Parijs heb ik het enkele dagen tussen de planten mogen verstoppen. Anders geraak je nooit voorbij de metaaldetector. Iets om volgende keer rekening mee te houden.
En wat dat paspoort: dat heb ik inderdaad altijd bij. :-) Geen idee waar ik het anders moet laten… Maar zo ben ik in ieder geval steeds klaar voor eender welke onverwachte reis!
Is uwe schouder nog niet scheefgegroeid?! :-)
Mijn rug eerder. auw Gelukkig hebben wij op het gelijkvloers een massagesalon. ;)
En ik dacht dat alleen wij vrouwen zoveel meesleurden!
Gij sleurt ook veel mee …
’t Zal niet meer gebeuren meneer. (Mah serieus eh.)
Je bent de eerste die ik ken die twee laptops meeneemt en een internationaal paspoort!
Deze week slechts één laptop en één gsm, en dat vindt ik allerminst erg. :-) En dat paspoort is voor, tja, je moet maar eens de kans van je leven krijgen en dan “nee” moeten zeggen. Het geeft stiekem ook een extra gevoel van vrijheid.
Ik ga op stap en neem mee (even spieken): Hema-notietieblokje, Stabilo Sensor-pen, portefeuille, GSM werk + privé, kauwgom en/of muntjes, tampax, huissleutels, garagesleutels, en afhankelijk van mijn ‘mood’/bestemming/grootte van de handtas mijn macbook, iPad of een boek.
Kan soms ook wel wat gewicht bedragen, maar ik wandel er dan ook geen kilometers mee.
Toegegeven: ik kom mijn deur niet uit zonder pen en papier. Nog steeds op zoek naar de perfecte pen. Schrijft dat vlot, zo’n Stabilo Sensor? Want als ik mijn hoeveelheid pennen kan halveren en ook nog eens te vullingen thuislaat dan is dat alweer een paar gram minder. Zelf wandel ik ook geen kilometers. Daarvoor zijn er de trein, tram en fiets. Maar aan het einde van de dag is m’n schouder wel blij wanneer de last gedaan is.
Vond ik mijn eigen “what’s in my bag” al extreem, dan is deze van Steve Wozniak echt over the top. http://gizmodo.com/5926598/the-amazing-contents-of-steve-wozniaks-travel-backpac