Werk en Wonen

Het is zover. De zeven magere jaren lijken voorbij. Het einde van een lange zoektocht is eindelijk in zicht. Volgende week maandag begint mijn eerste werkdag bij een nieuw bedrijf, en zaterdag tekenen we het huurcontract van ons nieuwe appartement.

Nieuw werk

Het is ondertussen meer dan twee jaar geleden sinds ik afstudeerde als historicus en mijn zoektocht naar een vaste baan begon. Die queeste kende haar ups and downs, zoals hier regelmatig te lezen viel: interimwerk in zowel primaire, secundaire, tertiaire als quartaire sector; sollicitatiegesprekken van Genk tot Kortrijk en ver daarbuiten; sollicitatietesten, een nieuwe opleiding en een stage… Het kwam allemaal aan bod.

M’n toekomstige werkgever liep ik echter op een vrij toevallige manier tegen het lijf. Op een zonnige voormiddag in september stak er een enquête in mijn mailbox. Enkele eenvoudige vragen over weblogs, met onderaan een tekstveld voor bijkomende opmerkingen. Ik vroeg de initiatiefnemer of hij me geen sollicitatiegesprek kon bezorgen bij zijn bedrijf. Erg toevallig allemaal, maar wie niet waagt, die niet wint. Het was een kans die ik niet kon laten schieten. Van het een kwam het ander, en enkele weken later was ik in Kontich voor een eerste gesprek.

Ons eerste gesprek verliep alvast vlot. Ik had er een goed gevoel bij. Een tof bedrijf, met heel wat mogelijkheden voor jonge mensen. Al gauw volgde er een tweede gesprek. Aangezien ik die week verschillende knopen moest doorhakken wat betreft meerdere werkaanbiedingen stuurde ik na ons gesprek aan op een duidelijk antwoord. Na een goed kwartier rusteloos ijsberen ging de deur opnieuw open en viel het verdict: maandag 17 november mocht ik beginnen.

Dat het die avond laat werd moet ik zeker niet meer uitleggen. :-)

Vanaf maandag weet ik dus wat gedaan. Persoonlijk verwacht ik er heel wat te zullen bijleren. Ik stelde mezelf alvast een nieuw doel: slagen voor het Qualified Google Advertising Professionals programma. Als iemand anders het kan, dan ik ook!

Nieuwe woning

Dagelijks pendelen tussen 3550 en 2550 is zeker doenbaar. Zonder al te veel problemen ben je er met de auto in circa zestig minuten. Ik was echter van plan met de trein te reizen, en die rit kost enorm veel tijd. Als ik de NMBS mag geloven duurt de reis iets meer dan twee uur. Enkele rit. Of: minstens vier uur trein per dag.

De laatste keer dat ik nog eens serieus op mijn hoofd ben gevallen is ondertussen alweer en hele tijd geleden en dus werd gekozen voor een alternatieve oplossing: dichterbij gaan wonen. Loes werkt in Herentals en van daaruit is het slechts 30 minuten treinen tot Kontich. In die regio iets vinden zou m’n woon-werkverkeer dus heel wat inkorten.

Tegenwoordig kom je online heel wat immobiliën websites tegen. Iedere lokale makelaar lijkt wel zijn eigen kleine Immoweb uit te baten. Om binnen dat gefragmenteerde aanbod jouw ideale ’thuis’ terug te vinden moet je al heel wat geluk hebben.

En wij hadden ook geluk.

Een mooi appartement, net buiten het centrum, op nog geen 500 meter van haar werk en slechts vijf minuutjes fietsen tot aan het station voor mij. Ideaal gelegen dus. Aan de foto’s te zien was er nog wat opknapwerk nodig, maar het had zeker potentieel. Niet twijfelen en meteen kandidaat stellen!

Begin vorige week mochten we een kijkje gaan nemen. Onze eerste gedachte was meteen: “Dit is het!” Een indrukwekkend ruim dakappartement, veel zonlicht en zelfs een klein terras gericht op het zuiden. Ik keek al uit naar een zomer daar!

Alleen zat er nog een klein addertje onder het gras: twee andere kandidaat-huurders hadden eveneens belangstelling voor hetzelfde appartement.

We hadden geen idee wie onze ‘concurrenten’ waren en dus werd alles uit de kast gehaald om onze kansen zo groot mogelijk te maken. Alle trucs die ik tijdens het solliciteren had leren toepassen werden gebruikt. Blijkbaar kan ik nogal fanatiek worden wanneer ik ergens voor ga.

Enkele dagen geleden kregen we het verlossende telefoontje. Goed nieuws: de huisbaas had ons geselecteerd en we mochten zaterdag — morgen — het contract komen tekenen. Binnenkort ruil ik dus de Limburgse Kempen in voor de Antwerpse, na 25 jaar fijn wonen. Tijd voor een nieuw hoofdstuk.