Maandag was D‑Day. Hoogtepunt van bijna twee maanden heen en weer e‑mailen en telefoneren tussen Dublin en thuis. M’n vlucht zou pas om tien uur vertrekken maar door de check-in en reistijd naar Brussel moesten we al erg vroeg vertrekken. Eindelijk in Zaventem aangekomen ging alles vlot want ik nam enkel handbagage mee. Bij aankomst bij ik meteen van het vliegtuig overgestapt op de bus. Ik had me voorgenomen een paar mooie foto’s te maken terwijl ik in Dublin was, maar het meer dan voorbijflitsende gebouwen vanuit de stadsbus zou het waarschijnlijk toch niet geworden zijn. Misschien beter nog even wachten totdat ik de kans krijg om Dublin eens écht te verkennen.
Gordon House in Barrow Street bleek uiteindelijk niet zo moeilijk te vinden. Volgens de klok in de lobby was ik zelfs een beetje vroeg aangekomen. Mij niet gelaten hoor: de zachte zetels in de wachtzaal, gratis drank in de koelkast en het boek dat ik bij me had waren genoeg om mezelf nog even te entertainen. Om één uur bracht Catherine M. me naar het zaaltje waar mijn interviews blijkbaar zouden doorgaan: witte muren met vier kunstwerkjes, een kleine ronde tafel met vier stoelen, en een hoop electronica waar ik beter was afgebleven. De daaropvolgende twee uren had ik leuke gesprekken met vijf verschillende mensen. Tot mijn verbazing waren de eerste twee interviews volledig in het Nederlands, wat wel ontspannend werkte. Ook de andere gesprekken vielen goed mee. Allemaal vriendelijke, sympathieke mensen. Iedereen maakte een positieve indruk — hopelijk dachten ze hetzelfde van mij.
Het was ongeveer half vier toen het laatste interview gedaan was en Catherine M. me kwam vertellen hoe de sollicitatieprocedure nu verder zou verlopen. Ze zou me binnen de week opnieuw contacteren met het resultaat de interviews. Vooruit dan, een extra weekje kon er nog wel bij, dacht ik. Het is het wachten meer dan waard. Ondertussen was het wel hoog tijd om weer naar de luchthaven te vertrekken. Gebouw uit, straat door, bus op, vetrekhal binnen, check-in voorbij, en dan maar opnieuw een plekje gaan zoeken en wachten op de boarding. Ik moet wel zeggen: de security op Dublin Airport is véél strenger was dan in Zaventem. Praktisch iedereen moest bij de controle zijn of haar schoenen uitdoen, en sommige mensen zelfs meer. (Oppassen dat uw broek niet afzaktte.) Dan waren ze in Zaventem toch een stuk losser. Eens de terugvlucht in de lucht hing viel me wel op hoe vermoeiend de dag eigenlijk was geweest. In m’n voorhoofd begon ook stilaan een zware hoofdpijn te groeien. Terug thuis kon ik eindelijk wat tot rust komen. Over de telefoon met Loes de voorbije dag nog eens overlopen was blijkbaar een goede manier om alles los te laten. Nu enkel nog een weekje wachten op het resultaat. Ach, geduld is een schone zaak…
Deze voormiddag kreeg ik plots toch al een telefoontje uit Dublin. Zo vroeg had ik nog geen antwoord verwacht, maar ik was natuurlijk wel benieuwd. Catherine vertelde me dat een andere kandidaat had blijkbaar meer relevante ervaring. Slecht nieuws dus, heel spijtig dat het nu zo moet eindigen. Het was slechts een kort gesprek maar ik was toch even mijn kluts kwijt. Wanneer ik straks bij de tandarts in de stoel zit zal ik eens goed nadenken over hoe het nu allemaal verder moet. Niet opgeven natuurlijk, en blijven verderzoeken, dat weet ik wel. Maar nu heb ik er gewoon even genoeg van…
Klojo’s! Nondefuckingdjaré.
En wat betreft die tandarts: komt ervan als ge zo veel m&m’s eet!
Whoa there horsey! ’t Is nog niet gedaan zenne, tijd voor plan B.
En mijn vriendelijke tandarts Bernadette zei net dat met mijn tanden alles in orde was. Nah. Hierrrr dus met die M&M’s! ;)
Waarom zoekt een historicus een job in Ierland?
Omdat het gras in Ierland zéker groener is? ;)
Daarom niet neen, maar ik was gecontacteerd door iemand die daar al werkt met een interessant voorstel. Ik voel me absoluut niet gebonden aan België en dus leek het mij wel de moeite om op dat voorstel in te gaan. Ik denk trouwens dat ik vanaf nu veel meer naar buitenlandse vacatures ga kijken want, tja, België is ook maar zo-zo.
Allé jong, zo spijtig..
Maar goed, zoals je zelf aangeeft: niet bij de pakken blijven zitten. Twas zeker niet tevergeefs; je doet telkens weer sollicitatie-ervaring op!
Als ik u vertel voor welk bedrijf het was dan ga je het zeker spijtig vinden.
“Pieter: Als ik u vertel voor welk bedrijf het was dan ga je het zeker spijtig vinden.”
Kzie da nu pas: vertel eens? (of weet het me anders eens te zeggen via msn)
Jammer dat het niks geworden is. Het zag er nochtans veelbelovend uit. Ach ja, de moed niet laten zakken. Volgende keer meer geluk.
Zo is dat. Geen tijd voor frustraties. Verstand op nul en verder zoeken!
Ervaring is natuurlijk een dooddoener van formaat…
Niet (te lang) getreurd hé, ’t moet zijn dat er ergens anders iets voor jou voorzien is ;-)
Ja, altijd hetzelfde liedje. Zonder job geen ervaring, en zonder ervaring geen job. Volgend jaar eens zien of het met twee diploma’s beter gaat.
Niet opgeven he! Alleen al het feit dat je voor veel openstaat is voor verschillende werkgevers al een groot pluspunt.
En natuurlijk heb je onze steun achter je staan drummen!
PS: nu kan je ook nog naar de Blogmeet Leuven komen, een geluk bij een ongeluk. ;-)
Daar zeg je zo nog eens iets. ;) Eens even de kalender raadplegen voor 3 maart…
is wel sneu dat je zo ver dient te vliegen om zo’n idioot telefoontje te krijgen achteraf (or did they pay the flight)
soit
veel succes met internationale carrière, ken je daar toevallig goede sites voor ? ik ben ook geïnteresseerd in going abroad !
Oh, alles was op kosten van G. hoor. Uiteindelijk zal het me geen geld gekost hebben, alleen maar tijd en moeite. Maar dat had ik er wel voor over. *zucht*
Echt goede websites die internationale jobs aanbieden weet ik niet zijn. Bij de meeste Vlaamse/Belgische jobsites kan je filteren op regio, en vaak kan je dan ook ergens “buitenland” of “europa” selecteren. Je kan natuurlijk ook gewoon naar het overheidsportaal van een land in kwestie surfen en daar op zoek gaan naar informatie over tewerkstelling. Meestal kom je dan via via wel terecht.
“alles was op kosten van G. hoor”
In onze contreien hier is dat eerder “H”, wat eerst voor enige verwarring zorgde,ma soit, ik heb het ook uitgevist ;-)
Heb jij eigenlijk ook nog aggregaat gevolgd ?
Een aggregaat heb ik niet meer gedaan. Ik ben nooit van plan geweest om les te gaan geven, dus leek die opleiding mij wat teveel van het goede. Niet dat ik geen respect heb voor leerkrachten, het is alleen dat ik mezelf niet voor de klas zie staan. Ik kan wel uitleggen, maar ik denk niet dat lesgeven mijn roeping is. Wel lastig natuurlijk, want veel mensen met ons diploma kiezen achteraf toch voor het onderwijs — ons aller Typhoon bijvoorbeeld. Heb jij misschien ook plannen in die richting?
ik ben reeds leraar secundair onderwijs groep 1 (regent) dus hoef geen aggregaat te doen, currently teaching French aan 1&2 aso/tso als interim
Ge houdt van foto’s, zijt historicus én woont in Heusden-Zolder… tja, dan kon het niet anders dan dat ge me zoudt vinden zeker?
Merci voor den comment ‑xxx- G
Hoi Guelep. Bedankt voor de fijne woorden. :) Wanneer ik op de link naar je blogspot klik komen ik echter voor een gesloten deur te staan. Da’s natuurlijk een beetje lastig om eens rond te neuzen en te zien wat we zoal gemeenschappelijk hebben zoals je suggereert.
Huh..welk bedrijf was dat nou weer?
Da’s een heel klein geheim waar je eigenlijk feitelijk vrij makkelijk achter komt. ;)
Ik weet het. Opgezocht op ..
Niet opgeven… tja, spreekt natuurlijk vanzelf maar ik hoor wel meer over moeilijkheden bij het eerste-echte-job-vinden. Good luck !!
De aanhouder… enz.