En hoe was het?

Irish cloverMaandag was D‑Day. Hoogtepunt van bij­na twee maan­den heen en weer e‑mailen en tele­foneren tussen Dublin en thuis. M’n vlucht zou pas om tien uur vertrekken maar door de check-in en reis­ti­jd naar Brus­sel moesten we al erg vroeg vertrekken. Ein­delijk in Zaven­tem aangekomen ging alles vlot want ik nam enkel hand­ba­gage mee. Bij aankomst bij ik meteen van het vlieg­tu­ig overgestapt op de bus. Ik had me voorgenomen een paar mooie foto’s te mak­en ter­wi­jl ik in Dublin was, maar het meer dan voor­bi­jflit­sende gebouwen vanu­it de stads­bus zou het waarschi­jn­lijk toch niet gewor­den zijn. Miss­chien beter nog even wacht­en tot­dat ik de kans kri­jg om Dublin eens écht te verken­nen.

Gor­don House in Bar­row Street bleek uitein­delijk niet zo moeil­ijk te vin­den. Vol­gens de klok in de lob­by was ik zelfs een beet­je vroeg aangekomen. Mij niet gelat­en hoor: de zachte zetels in de wachtza­al, gratis drank in de koelka­st en het boek dat ik bij me had waren genoeg om mezelf nog even te enter­tainen. Om één uur bracht Cather­ine M. me naar het zaalt­je waar mijn inter­views blijk­baar zouden door­gaan: witte muren met vier kunst­werk­jes, een kleine ronde tafel met vier stoe­len, en een hoop elec­tron­i­ca waar ik beter was afge­bleven. De daaropvol­gende twee uren had ik leuke gesprekken met vijf ver­schil­lende mensen. Tot mijn ver­baz­ing waren de eerste twee inter­views volledig in het Ned­er­lands, wat wel ontspan­nend werk­te. Ook de andere gesprekken vie­len goed mee. Alle­maal vrien­delijke, sym­pa­thieke mensen. Iedereen maak­te een posi­tieve indruk — hopelijk dacht­en ze het­zelfde van mij.

Het was ongeveer half vier toen het laat­ste inter­view gedaan was en Cather­ine M. me kwam vertellen hoe de sol­lic­i­tatiepro­ce­dure nu verder zou ver­lopen. Ze zou me bin­nen de week opnieuw con­tac­teren met het resul­taat de inter­views. Vooruit dan, een extra week­je kon er nog wel bij, dacht ik. Het is het wacht­en meer dan waard. Onder­tussen was het wel hoog tijd om weer naar de luchthaven te vertrekken. Gebouw uit, straat door, bus op, vetrekhal bin­nen, check-in voor­bij, en dan maar opnieuw een plek­je gaan zoeken en wacht­en op de board­ing. Ik moet wel zeggen: de secu­ri­ty op Dublin Air­port is véél strenger was dan in Zaven­tem. Prak­tisch iedereen moest bij de con­t­role zijn of haar schoe­nen uit­doen, en som­mige mensen zelfs meer. (Oppassen dat uw broek niet afza­k­tte.) Dan waren ze in Zaven­tem toch een stuk loss­er. Eens de terugvlucht in de lucht hing viel me wel op hoe ver­moeiend de dag eigen­lijk was geweest. In m’n voorhoofd begon ook sti­laan een zware hoofd­pi­jn te groeien. Terug thuis kon ik ein­delijk wat tot rust komen. Over de tele­foon met Loes de voor­bi­je dag nog eens over­lopen was blijk­baar een goede manier om alles los te lat­en. Nu enkel nog een week­je wacht­en op het resul­taat. Ach, geduld is een schone zaak…

Deze voormid­dag kreeg ik plots toch al een tele­foon­t­je uit Dublin. Zo vroeg had ik nog geen antwo­ord verwacht, maar ik was natu­urlijk wel benieuwd. Cather­ine vertelde me dat een andere kan­di­daat had blijk­baar meer rel­e­vante ervar­ing. Slecht nieuws dus, heel spi­jtig dat het nu zo moet eindi­gen. Het was slechts een kort gesprek maar ik was toch even mijn kluts kwi­jt. Wan­neer ik straks bij de tan­darts in de stoel zit zal ik eens goed nadenken over hoe het nu alle­maal verder moet. Niet opgeven natu­urlijk, en bli­jven verder­zoeken, dat weet ik wel. Maar nu heb ik er gewoon even genoeg van…

Gepubliceerd door Stijn Vogels

Natural born probleemoplosser met een oog voor usability, design, trends en details. Professioneel bezig met letterwoorden als SEO, SEA, SMO, DIY en CYA.

Doe mee met de conversatie

24 reacties

    1. Whoa there horsey! ’t Is nog niet gedaan zenne, tijd voor plan B.

      En mijn vrien­delijke tan­darts Bernadette zei net dat met mijn tanden alles in orde was. Nah. Hier­rrr dus met die M&M’s! ;)

    1. Omdat het gras in Ier­land zék­er groen­er is? ;)

      Daarom niet neen, maar ik was gecon­tacteerd door iemand die daar al werkt met een inter­es­sant voors­tel. Ik voel me absolu­ut niet gebon­den aan Bel­gië en dus leek het mij wel de moeite om op dat voors­tel in te gaan. Ik denk trouwens dat ik vanaf nu veel meer naar buiten­landse vaca­tures ga kijken want, tja, Bel­gië is ook maar zo-zo.

  1. Allé jong, zo spi­jtig..
    Maar goed, zoals je zelf aangeeft: niet bij de pakken bli­jven zit­ten. Twas zek­er niet tev­ergeefs; je doet telkens weer sol­lic­i­tatie-ervar­ing op!

      1. “Pieter: Als ik u ver­tel voor welk bedri­jf het was dan ga je het zek­er spi­jtig vin­den.”

        Kzie da nu pas: ver­tel eens? (of weet het me anders eens te zeggen via msn)

  2. Jam­mer dat het niks gewor­den is. Het zag er nochtans veel­belovend uit. Ach ja, de moed niet lat­en zakken. Vol­gende keer meer geluk.

  3. Ervar­ing is natu­urlijk een doo­d­doen­er van for­maat…

    Niet (te lang) getreurd hé, ’t moet zijn dat er ergens anders iets voor jou voorzien is ;-)

  4. Niet opgeven he! Alleen al het feit dat je voor veel open­staat is voor ver­schil­lende werkgev­ers al een groot plus­punt.
    En natu­urlijk heb je onze ste­un achter je staan drum­men!

    PS: nu kan je ook nog naar de Blog­meet Leu­ven komen, een geluk bij een ongeluk. ;-)

  5. is wel sneu dat je zo ver dient te vliegen om zo’n idioot tele­foon­t­je te kri­j­gen achter­af (or did they pay the flight)
    soit
    veel suc­ces met inter­na­tionale car­rière, ken je daar toe­val­lig goede sites voor ? ik ben ook geïn­ter­esseerd in going abroad !

    1. Oh, alles was op kosten van G. hoor. Uitein­delijk zal het me geen geld gekost hebben, alleen maar tijd en moeite. Maar dat had ik er wel voor over. *zucht*

      Echt goede web­sites die inter­na­tionale jobs aan­bieden weet ik niet zijn. Bij de meeste Vlaamse/Belgische job­sites kan je fil­teren op regio, en vaak kan je dan ook ergens “buiten­land” of “europa” selecteren. Je kan natu­urlijk ook gewoon naar het over­hei­d­sportaal van een land in kwest­ie sur­fen en daar op zoek gaan naar infor­matie over tew­erk­stelling. Meestal kom je dan via via wel terecht.

      1. “alles was op kosten van G. hoor”

        In onze con­treien hier is dat eerder “H”, wat eerst voor enige ver­war­ring zorgde,ma soit, ik heb het ook uit­gevist ;-)
        Heb jij eigen­lijk ook nog aggre­gaat gevol­gd ?

        1. Een aggre­gaat heb ik niet meer gedaan. Ik ben nooit van plan geweest om les te gaan geven, dus leek die oplei­d­ing mij wat teveel van het goede. Niet dat ik geen respect heb voor leerkracht­en, het is alleen dat ik mezelf niet voor de klas zie staan. Ik kan wel uit­leggen, maar ik denk niet dat les­geven mijn roeping is. Wel lastig natu­urlijk, want veel mensen met ons diplo­ma kiezen achter­af toch voor het onder­wi­js — ons aller Typhoon bijvoor­beeld. Heb jij miss­chien ook plan­nen in die richt­ing?

          1. ik ben reeds ler­aar secundair onder­wi­js groep 1 (regent) dus hoef geen aggre­gaat te doen, cur­rent­ly teach­ing French aan 1&2 aso/tso als inter­im

  6. Ge houdt van foto’s, zijt his­tori­cus én woont in Heus­den-Zold­er… tja, dan kon het niet anders dan dat ge me zoudt vin­den zek­er?
    Mer­ci voor den com­ment ‑xxx- G

    1. Hoi Guelep. Bedankt voor de fijne woor­den. :) Wan­neer ik op de link naar je blogspot klik komen ik echter voor een ges­loten deur te staan. Da’s natu­urlijk een beet­je lastig om eens rond te neuzen en te zien wat we zoal gemeen­schap­pelijk hebben zoals je sug­gereert.

  7. Niet opgeven… tja, spreekt natu­urlijk vanzelf maar ik hoor wel meer over moeil­ijkhe­den bij het eerste-echte-job-vin­den. Good luck !!

    De aan­houd­er… enz.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *