De Weekendwatcher (20 april 2009)

Heb je hem ook gezien? Ja, natu­urlijk heb je hem ook gezien: Jean-Marie Dedeck­er.

Per­soon­lijk heb ik me vooral tij­dens zijn door­tocht in De Zevende Dag gea­museerd. Je voelde zo de bij­na fysieke afkeer tussen hem en col­le­ga Marc Van de Loover­bosch. Ver­make­lijk, al waren er dieptepun­ten. “Ge zijt een social­ist!”, gooide Dedeck­er er plots uit. Dat was pot­sier­lijk.

En Van de Loover­bosch, die richtte zich om zijn bij­drage af te sluiten recht­streeks tot de kijk­er: “Als u een democ­ra­tie wilt à la Dedeck­er, vin­dt u op een dag wellicht een cam­era onder uw bed.” Allé Marc, komaan zeg.

De essen­tie van het debat, had Marc van de lover­bos eerder gezegd, is uw meth­ode, meneer Dedeck­er. Privéde­tec­tives inschake­len? Hoe durft ge.

Een uurt­je eerder in de uitzend­ing had­den de voorzit­ters van de tra­di­tionele par­ti­jen Dedeck­er al gebrand­merkt. “Afgri­jselijk”, zeg Bart Somers zelfs, alsof er een halsmis­daad in het spel was.

Ik zag al sinds vri­jda­gavond een andere essen­tie: namelijk de bood­schap dat open­bare gebouwen, vol­gens Dedeck­er, eigen­dom zijn van bedri­jven in belast­ingsparadi­jzen. Dat Dedeck­er detec­tive­bu­reaus inschakelt laat me koud. Nie­mand stelt zich vra­gen als detec­tive­bu­reaus wor­den ingeschakeld in, ik zeg maar iets, een echtschei­d­ingsaf­faire. Maar als het om een mogelijk fraud­uleuze staat­sza­ak gaat is het kot te klein.

Wel, ik ver­s­ta dat niet. En vooral: ik wil snel een antwo­ord op de vraag hoe dat nu zit. Zijn over­hei­ds­ge­bouwen écht in han­den van obscure bedri­jf­jes die belastin­gen ont­duiken? Als dat zo is vind ik dat Dedeck­er zijn werk als par­lemen­tair uit­stek­end heeft gedaan. Als het niet zo is, dan moeten wij hem maar negeren als hij nog eens kraait.

Komaan col­le­ga’s, uit­zoeken die han­del! Heeft ie gelijk of heeft ie ongelijk? Laat het me weten: in het jour­naal, of in ‘Van­daag’ op de radio, vanavond in ‘Ter Zake’ of morgenocht­end in de gazet. Ik wil het echt weten. En ik hoop van u, luis­ter­aar, het­zelfde.

Wie weet tot nog eens. Na het week­end.

Een bij­drage van Chris Van Den Abeele, zoals van­mor­gen geho­ord tij­dens ‘De Ocht­end’ op Radio 1.