“De consument mag niet de scheidsrechter van het systeem zijn.” Volgens [Wouter] Mensink wordt de consument te veel ingezet als scheidsrechter, die met zijn aankopen de problemen aan de andere kant van de wereld maar moet oplossen. Kijk naar fair tradekoffie, het pioniersproduct van eerlijke handel: na al die jaren wordt nog steeds maar één procent van alle koffie eerlijk verhandeld.
Het verhelderendste vond ik een citaat van (academicus en voedselactivist, red.) Raj Patel: “Geen enkele structurele verandering in de wereld is ooit bereikt door te winkelen.” Een bedrijf als HEMA drukt een groen blaadje op een label waarop de consument denkt: “Aha, ecologisch.” Terwijl het niet meer is dan een blaadje op een label. Kijk naar de Wereldwinkels: vaak zijn dat vooral plekken waar je leuke, exotische cadeautjes koopt, in plaats van ruimtes waar je kan bijleren en je aansluiten bij een politieke beweging die druk kan zetten op de overheid.
Toch hoeft duurzaam niet elitair te zijn. Kijk naar ALDI: vorig jaar hadden ze daar fair tradekatoen ingevoerd en dat was blijkbaar in één klap uitverkocht.
Cyber Command, focused largely on Russia, China, Iran and North Korea — where cyberattacks on the United States most frequently originate — had run virtually no operations against what has become the most dangerous terrorist organization in the world.
The goal of the new campaign is to disrupt the ability of the Islamic State to spread its message, attract new adherents, circulate orders from commanders and carry out day-to-day functions, like paying its fighters. “We are dropping cyberbombs,” said Robert O. Work, deputy secretary of defense. “We have never done that before.”
The N.S.A. has spent years penetrating foreign networks — the Chinese military, Russian submarine communications, Internet traffic and other targets — placing thousands of implants in those networks to allow it to listen in.
Facebook, YouTube and Twitter are also growing more efficient at finding and removing Islamic State posts — which they can take down without court orders because the posts are a violation of the companies’ terms of service, executives say.
Nieuwe fronten van een onzichtbare oorlog. Zou men in die strijd over het internet ook rekening houden met collateral damage? Denk bijvoorbeeld aan het elektriciteitsnet dat uitvalt, waardoor airco uitvalt, eten ligt te bederven in koelkasten, en mensen in het donker zitten.
Druppels drash racen diagonaal langs het treinraam. Als ijsreuzen van welleer drommen pendelaars kalm doch vastberaden richting uitgang. De lucht is hoogzwanger van een nieuwe plensbui. Rennen tussen ondiepe plassen. Achtergrondruis van auto’s over natte kasseien. Kssssch… Toch nog een spat op die schoen.
Sleutel op de voordeur. Paraplu uitschudden en een plek geven in de gang. Trap omhoog. Droog. Gepruttel. Een verse kop koffie, stuk overgebleven petit beurre taart van broer’s verjaardag, en Gold van Gabriel Rios. Warme zomerzon doorbreekt een laatste verloren wolk. Ik zijg neer op de sofa en geniet.
Conservatieve politici in de Verenigde Staten zijn nogal van hun melk door het onophoudelijke gedreun van presidentskandidaat Donald Trump. Voor velen is dit een frisse wind. Anderen staan dan weer afwachtend ten opzichte van een onbekende — “Better the devil you know.” Zo ook in een stuk van Bill Powell in Newsweek. 1Bill Powell, The greatest candidate, Newsweek, 14/aug/2015, p. 32.
I’m not a political reporter, and until coming to New York in late July, I have watched this unfold with one eye, from afar, believing Trump to be something of an entertaining sideshow. But then I started talking to the several friends I have who are active in GOP politics. Almost all were aghast as they watched the Trump balloon ascend. Many had spoken of their candidates for this cycle with an optimism I hadn’t heard in a long while. An “embarrassment of riches,” one friend (a Hollywood closet conservative) told me. The field includes experienced, competent governors, current and former, and even a smart, charismatic senator or two. “We’re set up,” my friend said, “to run a ‘future vs. the past’ election.” The opponent they relish running against is Hillary Clinton, who is, in the GOP’s view, an old, lifeless, brutally bad politician.
“But now,” he sighs, “it’s all Trump, all the time. It’s beyond belief.”
Griekenland is al jaren in crisis. De recente stuiptrekkingen van premier Alexis Tsipras kunnen daar weinig aan veranderen. In een artikel van The New Yorker las ik een vergelijking met de klassieke oudheid die me wel raakte. 1Daniel Mendelsohn, Block that metaphor! The right poem, The New Yorker, 27 juli 2015, p. 18.
Of the more substantive attempts to link Greece’s grandiose past to its humbled present, nearly all have focussed on a notorious incident from the Peloponnesian War — the ruinous, three-decade-long conflict between Athens and Sparta.
In 416 B.C., the Athenians brutally punished the tiny island state of Melos for trying to preserve its neutrality.
In a famous passage of Thucydides’ history of the war, known as the Melian Dialogue, the Athenian representatives blithely tell their Melian counterparts, “The strong do what they can and the weak suffer what they must,” before killing all the adult males of the city and enslaving the women and children.
Perceived similarities between the Athenians of the fifth century B.C. and today’s Germans have provoked a flurry of think pieces. “What Would Thucydides Say About the Crisis in Greece?” an Op-Ed in the Times asked.
Vorige week zat dit nummer de hele tijd in m’n hoofd. Eefje De Visser en Maaike Ouboter draai ik door elkaar, soms samen met Roos Rebergen. Het is een fase. Voor even. Denk ik. Ik ben me al langer bewust van mijn zwak voor artiesten die hun eigen nummers schrijven, enkel met begeleiding van hun eigen gitaar of op de piano. Bijkomende instrumenten zijn een mooie extra, maar dat is niet per sé nodig. Veel heb ik niet nodig om gelukkig te zijn. Zou het liggen aan deze lente?
