De dieren uit de eerste film leven een idyllisch bestaan in een alsmaar warmer wordende wereld. Het is Sid, de megatherium (zeg maar grond-luiaard), die ontdekt dat hun vallei dreigt onder te lopen met gesmolten ijs. Het duurt eventjes vooraleer alle dieren overtuigd zijn, maar samen met z’n vroegere vrienden slaagt hij er toch in de kudde in beweging te krijgen. Terwijl ze op zoek gaan naar een hogere en veiligere plek om te (over)leven komt Manny, de mammoet, de vrouwtjesmammoet Ellie tegen. Het enige overblijvende mammoetvrouwtje, zo denkt hij, en z’n vrienden pushen hem om zijn soort te redden van de ondergang. Niet zo simpel, want Ellie heeft een paar serieuze vijzen los.
Tussen het begin en het einde van een ijstijd zitten doorgaans wat meer jaren, maar ik ben toch blij dat het vervolg op het succesvolle eerste deel van Ice Age niet al te lang op zich liet wachten. Fun om naar te kijken, en om te lachen. Vooral de grotere rol van Scratt, de sabeltand eekhoorn, maakt veel goed.