Geboren verteller Michel Tanret is als professor verbonden aan de vakgroep Talen en culturen van het Nabije Oosten en Noord-Afrika, aan de universiteit van Gent. Bij hem volg ik het vak Godsdienstgeschiedenis van het Midden-Oosten. Vandaag bespraken we de Enûma Elish, het Mesopotamische scheppingsverhaal van iets meer dan drieduizend jaren geleden. Razend interessant om in te zien hoe men vroeger eveneens met cosmogenische ideeën rondliep.
Een voorproefje:
Toen daarboven de hemel nog niet benoemd was
En hier beneden de aarde nog geen naam had
Mengden alleen Apsu [de vader], de eerste verwekker van hun zaad
En hun moeder Tiamat [de moeder], hun aller verwekster
Tesamen hun wateren
Geen rieteilanden waren er samengebracht, noch was er moerasland
En toen er onder de goden nog geen enkele verschenen was
Dat zij nog niet bij name benoemd waren, noch voorzien van lotsbestemmingen
Werden in hun binnenste goden verwerkt(Bron: Enuma Elish, regels 1–9)
De oude Mesopotamiërs geloofden dat iets pas kon bestaan als het een naam had gekregen. En wanneer iets een naam had gekregen, dan had het ook een onontkoombare lotsbestemming met zich meegekregen.
Verder ook veel stereotype taferelen uit het dagelijks leven van de mens, maar dan overgeplant op de godenwereld:
Toen die goden broeders zo een groep hadden gevormd
Verontrustten zij Tiamat door hun geharrewar
En vielen door hun estbattementen het binnenste van de “goddelijke woonplaats” lastig
Apsu slaagde er niet in hun tumult te bedaren
Tiamat nochtans bleef gelijkmoedig tegenover hen
Hun handelingen waren onaangenaam voor haar
Hun gedrag laakbaar, maar zij spaarde hen(Bron: Enuma Elish, regels 21–28)
Moest dit jou interesseren, dan kan je hier klikken voor de volledige, Engelse vertaling van de Enûma Elish.