Tweeduizend zestien was een jaar van onverwachte wendingen, politieke schokken en een collectief existentiële crisis, maar op deze blog was het vooral een jaar van betrekkelijke rust. Net als enkele jaren geleden in 2011 maak ik een korte samenvatting op basis van enkele statistieken. Want niets zegt “terugblik” zoals een paar zorgvuldig geselecteerde cijfers die de illusie wekken dat we grip hebben op de tijd.
Geschreven
Hoeveel woorden heb ik dit jaar het internet in geslingerd?
Het voorbije jaar verschenen hier slechts 28 nieuwe artikels, wat enerzijds weinig is, maar anderzijds een spectaculaire stijging van +75% vergeleken met het jaar voordien. Statistiek is prachtig. Dit was trouwens minder dan ik had verwacht, maar “drukte” blijft een fantastisch excuus.
Tegenover die 28 gepubliceerde posts staan een aanzienlijk aantal onafgewerkte drafts, die als digitale spoken in de conceptenlijst blijven hangen. In de begindagen van dit blog waren er weinig andere plekken om links te delen. Maar toen kwam social media en nu gooi ik om de paar dagen een linkje op Facebook of Twitter, in de hoop dat de algoritmes me genadig zijn.
Gelezen
Wie leest dit eigenlijk nog?
- Ondanks het lage aantal nieuwe artikels bleven de bezoekersaantallen verrassend stabiel. Dankzij meer dan tien jaar aan materiaal blijven mensen hier terecht komen via Google. Google houdt namelijk van oud materiaal en stuurt gestaag mensen deze kant op.
- Twitter blijft een betere verkeersleverancier dan Facebook. Hoe zou dat toch komen? (Retorische vraag, we weten het antwoord: Facebook is een ‘gatekeeper’ die liever niet heeft dat je het gebouw verlaat.)
- Mobiele toestellen zijn niet meer weg te denken: 30% van de bezoekers las mee op een telefoon, 10% op een tablet en de rest op een desktop. Mijn investeringen in responsive design (2014) en pagespeed performance (2015) waren dus geen verloren moeite. Kleine overwinningen moeten ook gevierd worden.
- De populairste artikels blijven onveranderd. Evergreen content en zo.
- Mijn ervaring met oplichters op Immoweb (lees en huiver)
- Een overzicht van alle postcodes in België (om een mysterieuze reden nog steeds razend populair)
- En die keer toen we gingen paintballen met het werk (een leerzaam verslag).
Geluisterd
Wat klonk er door de speakers?
Volgens mijn Last.fm scrobbles (die af en toe steken liet vallen, maar goed, het blijft technologie) luisterde ik vooral veel naar Van Morrison. Een man die klinkt alsof hij permanent ruzie heeft met zijn eigen keel, en dat is precies de charme. Dit gebeurde vooral op vrijdag en zaterdag tussen 15u en 22u, wat doet vermoeden dat ik in het weekend opzettelijk een nostalgische sfeer creëer. Maandag scoorde het slechtst op muziekconsumptie, waarschijnlijk omdat ik dan eerst de schade van het weekend moet evalueren en bijwerken.
Gedaan
Wat kreeg ik eigenlijk gedaan?
Vlak voor een vakantie in Wenen ontdekte ik de wonderen van de task tracking app Todoist. Sindsdien heb ik niet alleen een beter overzicht van mijn taken, maar ook een digitale schuldgevoel-generator geïnstalleerd. Volgens het jaaroverzicht van Todoist werkte ik 1968 taken af tussen mei en december. Dat komt neer op 8 taken per dag, wat niet slecht is voor iemand die niet dagelijks met een hamer op een wekker hoeft te slaan.
Mijn meest productieve momenten:
- Tijdens de week (maandag tot vrijdag), want het concept ‘weekend’ betekent blijkbaar ook ‘minder doen’.
- Donderdag als topdag, want tegen die tijd is het besef ingedaald dat de week bijna voorbij is en er nog dingen af moeten.
- Tussen 10u en 12u: mijn brein werkt blijkbaar het best vóór de lunch.
- Maar vooral tussen 18u en 20u: wanneer de avond valt, blijk ik ineens efficiëntie te kunnen opbrengen.