Vanavond in Den Haag dicteren Martine Tanghe en Philip Freriks de negentiende editie van Het Groot Dictee der Nederlandse Taal. De tekst werd dit jaar voor het eerst geschreven door een Vlaming: Kristien Hemmerechts. Men zegt dat het gemiddelde aantal fouten doorgaans rond het nummer twintig zweeft. Laat ik me dus maar voornemen op z’n meest 30 fouten te schrijven.
Titel: Hartenpijn
Nadat ik jarenlang zielenknijpers had geconsulteerd voor een aandoening die in
negentiende eeuwsenegentiende-eeuws traktaten als spleen werd omschreven, besloot ik mijn heil niet langer inanti-depressivaantidepressiva te zoeken. (2 fouten)Ik zocht een Mariaheiligdom waar ook
stijlorigesteilorigevroeg-eenentwintigste eeuwsevroegeenentwintigste-eeuwse niet-gelovigen zich konden neervlijen om de genezing af te smeken van levercirrose, ontstoken bronchiën,x-benenX-benen of een acuutacrèsaccres van genitale wratten. (5)Op advies van Chaucer, Groot-Brittanniës meest gelauwerde laatmiddeleeuwse dichter,
planddeplande ik mijn pelgrimstocht in april, de uitgelezen maand om naar een bedevaartsoord te trekken, of dat nu ligt in mediterraan ofsaharaansSaharaans gebied. (2)Als fan van Hugo Claus’ oostakkerse gedichten lokte mij het Oost-Vlaamse Oostakker met zijn neogothische
Onze-Lieve-VrouwenkerkOnze-Lieve-Vrouwekerk, al spelen de pennenvruchten van onze betreurde bard veelal in eenRabelais-achtigrabelaisachtigSodomsodom enGomorragomorra. (4)Ik hing een schapuliermedaille om, speldde wat
bling blingblingbling op mijn revers, leerde hetOnze VaderOnzevader uit mijn hoofd, boekte overnachtingen in een x-aantallow budget kloosterslowbudgetkloosters en sloot me aan bij een colonne ultradevote adellijke pelgrims. (3)Hoewel ik me had voorgenomen alleen bij het ecclesiastische en eschatologische stil te staan, bezweek ik voor de seduisante elixers, de eau
d’écarmedes carmes en de geuzenlambiek die rooms-katholieke monniken ’s avonds serveerden. (1)Overdag bestreed ik gênante katers en werd mijn queeste nu ook door een pernicieuze zondelast bezwaard, zodat ik rozenhoedjes mompelend voortsjokte naar mijn eindbestemming, die als een
El Doradoeldorado almaar elusiever werd. (1)Kon een jozefshuwelijk me verlichten, wilde ik weten van een getonsureerde benedictijnerabt, waarop hij me in zijn gebronsde armen sloot en mijn
larmoiantelarmoyante weltschmerz godzijdank eindelijk voorgoedvervloodtvervloot. (2)
(22:00u) 20 fouten. Wanneer je dat vergelijkt met de deelnemers op televisie, dan zijn twintig fouten zeker niet slecht, zo zonder voorbereiding. Het beste resultaat werd dit jaar neergezet door Luc Panis, advocaat uit Dilbeek, met slechts 8 fouten.
Dit is natuurlijk niet hoe de officiele puntentelling gaat. Als ik zo zou tellen, dan heb ik minder dan 10 fouten. ;-)
Bijvoorbeeld:
Rabelais-achtigrabelaisachtig → Daar zitten twee fouten in: hoofdletter mag niet and streepje moet weg.low budget kloosterslowbudgetkloosters → Ook twee fouten: de twee spaties mogen niet.d’écarmedes carmes → En hier één fout van maken is wel héél schappelijk van je. Volgens de regels is de'
na de “d” fout (1), dee
met accent hoort er niet (2), en je mist des
(3). Dus drie fouten in plaats van één. ;-)Overigens zag ik toevallig nog iets:
geuzelambiek
is zonder jouw tussen ‘n’ (dus daar komt alweer een fout bij). Toch nog even grondig nakijken lijkt me zo.Zo mijn broze dromen in de grond boren. Jij durft! :cry:
U bent duidelijk veel beter op de hoogte van de manier waarop de verbetering in elkaar zit. Zelf kon ik daar enkel naar raden. Ik zal vanavond de verbetering nog eens vergelijken en aanpassingen maken waar nodig.
En euh… Eigenlijk schrijf je “officiele puntentelling” beter als “officiële puntentelling”. ;-)
Hahaha! Touché! Maar toch te lui om de trema te vinden op mijn toetsenbord.
En wat dromen de grond in boren betreft: was ik maar degene die dat deed of verzonnen had, dan hield ik er onmiddellijk mee op en kreeg iedereen in Nederland een beter idee van hun taalgevoel na het maken van een Groot Dictee.
Helaas is het inherent aan het Groot Dictee en de vreselijk strenge jury dat er naast een stevige tekst ook een stevige verbetering bij hoort. Met een maximaal van 5 fouten per woord geloof ik, maar dat weet ik niet meer zeker.
Hé, de sneeuw heeft dezelfde kleur als de achtergrond. Zo lijkt het net of m’n beeldscherm kapot is wanneer ik die zwarte letters probeer te lezen…
En het is toch ook ‘Oostakkerse’ met hoofdletter ipv ‘oostakkerse’? Afleidingen van een aardrijkskundige naam behouden de hoofdletter!
Neogothisch is ook fout. De “h” moet weg volgens Van Dale.