De eerste paragraaf trok meteen m’n aandacht.
“Meisjes kijken naar een jongen en denken: ik maak er wel ‘ne vent’ van. Jongens kijken naar hun lief en denken: ik hoop dat ze altijd dat meisje blijft.” Mijn grootmoeder zei dat wel eens. Om me te vertellen dat ik niet moest proberen om een man te veel te willen veranderen. “Dat lukt toch niet, je wordt er alleen maar heel moe van, en je bent ook niet meer dat meisje dat hij zo graag ziet, maar je wordt een zaag.” Wijze les.
De rest van haar artikel gaat gelukkig dieper dan dit grappige vooroordeel. Zo blijkt dat “de zorgende en helpende kant van meisjes” het beste in mannen naar boven brengt, en hen stimuleert om “hoffelijk, zacht en open te zijn in hun relaties.”
Tijdens de laatste jaren van m’n middelbare school was ik de enige jongen in onze klas. Ook op kot had ik meer vriendinnen dan vrienden; nu nog steeds eigenlijk. Zou dat op mij een gelijkaardig effect hebben gehad?
Mijn vriendin heeft vier zussen. Laat ik de proef op de som nemen en kijken of m’n toekomstige schoonvader aan dit beeld voldoet.