Wanneer het buiten zo koud is1Verdomde elfjaarlijkse zonnevlekkencyclus! kunnen wij de sneak preview van een veelbelovende film onmogelijk links laten liggen. Zeker wanneer de doorsnee bioscoopbezoeker nog een kleine maand moet wachten vooraleer The Curious Case of Benjamin Button in de Belgische bioscoopzalen verschijnt.
Terwijl orkaan Katrina onderweg is naar New Orleans ligt een oude vrouw op sterven. Ze vraagt haar dochter voor te lezen uit een boek: het dagboek van Benjamin Button.
“I was born under unusual circumstances.”
Alzo begint The Curious Case of Benjamin Button (166 minuten), een uitzonderlijke film van David Fincher, naar het gelijknamige kortverhaal over sterfelijkheid van F. Scott Fitzgerald uit 1921. Brad Pitt kruipt in de huid van Benjamin Button, geboren in New Orleans, Louisiana, op 11 november 1918, het einde van de Eerste Wereldoorlog.
Meteen na zijn geboorte blijkt dat Benjamin geen gewoon kind is: hij wordt geboren als verrimpelde baby met artritis en andere ouderdomsziekten, als een man van 80 jaar. Al gauw wordt duidelijk hoe dit verhaal ineen zit: Benjamin wordt geboren in een oud lichaam, maar naarmate de tijd vordert, wordt hij steeds jonger. Een verouderende persoonlijkheid maar een verjongend uiterlijk. Een ongewoon maar niet oninteressant verhaal.
Aanvankelijk zorgt deze vreemde speling van het lot voor een vrij vrolijk en groots verhaal van een niet zo gewone man, de plaatsen die hij op zijn weg ontdekt, de mensen die hij ontmoet, en vooral de liefde die hij vindt. Naar het einde toe krijgt het verhaal een tragischer invalshoek: terwijl Benjamin steeds jonger wordt, wordt Daisy (Cate Blanchett), de liefde van zijn leven, een oude vrouw.
Een verdrietig einde. Het pakte me wel. Niemand van ons is in staat om de tijd stil te zetten. Vanaf de geboorte loopt de vreugde van het leven hand in hand met het verdriet van de dood. Een publiek geheim, maar het is nooit prettig wanneer een film of wat dan ook je met de neus op deze feiten drukt.