Joschka Fisher is is alweer enkele jaren van het wereldtoneel verdwenen, maar de voormalige BuiZa-minister van Duitsland (1998-2005) slaat nog steeds nagels met koppen.
Heeft [deze nieuwe revolutie] een economische ineenstorting en een religieuze dictatuur vermeden. […] Niettemin kan je er niet omheen dat de militairen een democratisch verkozen bewind hebben omgeworpen.
Welke keuzes heeft Egypte?
- Komt er een herhaling van de tragedie in Algerije, waar het leger de verkiezingen annuleerde om te verhinderen dat er islamisten aan de macht kwamen? Het leidde tot acht jaar burgeroorlog en 200.000 slachtoffers.
- Wordt Egypte weer een militaire dictatuur?
- Of krijgt het een soort kemalistische ‘democratie’ , die lang het goede weer maakte in Turkije, met een burgerregering maar met een leger dat aan de touwtjes trekt?
De drie alternatieven zijn mogelijk, maar wat het wordt is niet te voorspellen.
[…] Het leger en de Moslimbroeders verdelen de macht onder elkaar. De westersgezinde democraten hebben geen echte macht en staan op de schouders van de militairen.
[…] Vandaag is er echter een derde factor in het spel. Die meet macht niet op dezelfde manier als het leger en de Moslimbroederschap dat doen. Door hun leiderschap in de twee jaar protesten, hebben de jongeren uit de stedelijke middenklasse hun eigen legitimiteit gecreëerd. Bovendien zijn ze met hun technologische en taalkundige vaardigheden in staat het wereldwijde debat over Egypte te domineren. Die jongeren willen vooruitgang, geen macht. Ze willen dat de toekomst lijkt op het leven dat ze zien op het internet.1Joschka Fischer, Het Egyptische drama is een driehoeksverhouding, De Tijd, 30 juli 2013, p. 9.
Het leven zoals ze zien op internet. Niet onbegrijpelijk, gezien de digitale adoratie van Bastet.