Twaalf uren tijdverschil

Dag en nacht

Het lijkt wel een gave: op het juiste moment de juiste muziek ontmoeten. Want Warum van Roos Rebergen aka. Roosbeef grijpt me naar de keel vanaf de eerste tonen. Roos’ zachte timbre straalt de vermoeidheid uit die we allemaal voelen aan het einde van een lange, zware dag. Haar woorden rijmen ritmisch. Het zoete Nederlandse accent doet me denken aan A. Geduld zal wel brengen wat we zoeken. Er is nog voldoende tijd. Bedenkers van tijdzones zijn niet schuldig aan de afstand die zij creëerden.

Waarom moet het in de avond?
Waarom moet het donker zijn?
Kon het niet wachten tot morgen?
Want vandaag was het zo fijn.

Waarom moet het deze avond?
Waarom na zo’n mooie dag?
Ik voelde me zo gelukkig
En ik weet dat je het zag

Israël vs Gaza: de operatie die er eigenlijk geen is

Het is zomer. Het is weer boel tussen Israël en Hamas. Zoals iedere zomer van de voorbije jaren. Komkommertijd blijkt het ideale moment om met bommen te strooien.

Woordenspel

Zijn column voor de VRT begint Rudy Vranckx met een opmerking over het taalgebruik dat we meestal horen bij militaire conflicten:

“Dit is een ander soort operatie.” De woorden van Israël, klinken me bekend in de oren. Elke minister van defensie heeft ze uitgesproken de voorbije tien jaar.

Een “operatie” is een eenvoudige manier om het bombarderen van (burger)doelwitten te verkopen als een klein euvel. Want ja: een operatie, dat is toch goed voor uw gezondheid? Doorgaans worden die ‘surgical strikes’ vooral gekaderd binnen een precieze, beperkte militaire operatie. Dit woordgebruik geeft de indruk dat men zorgvuldig omgaat met de keuze van doelwitten en uitvoering van militaire acties. Helaas blijkt die precieze niet altijd even succesvol als gehoopt.

Hoe kan dat ook anders, in een landstrook van 40km lang en een bevolkingsdichtheid van bijna 4.000 inwoners per vierkante kilometer. Stel u even voor: we nemen de volledige bevolking van Brussel en proppen die in aftandse flatgebouwen aan de Belgische kust. Dan is er weinig marge voor fouten. Om dan alsnog te kiezen voor bombarderen is impliciet vragen om ‘collateral damage’.

Gaza tijdens Operation Protective Edge
Thomas Coex/Agence France-Presse — Getty Images

Succesratio

Bekijk ik de ‘score’ van deze Operation Protective Edge, dan is het aantal foutieve bombardementen (lees: burgerslachtoffers bij de tegenstander) nogal eenzijdig.

  • Gaza telt 333 doden (waarvan 72% burgers volgens de VN — PDF)
  • Israël rouwt om 5 doden (waarvan 3 soldaten, waarbij een die stierf door ‘friendly fire’)

Bekijk je dit puur cijfermatig, dan zou dit neerkomen op een ‘succesratio’ van 60% voor Hamas en slechts 28% voor Israël. Het IDF, dat beschikt over een van de beste legers in het Midden-Oosten, springt nogal laks om met haar raketten en artillerie.

Dergelijke cijfers blijven onacceptabel. Je kan niet langs de ene kant spreken over het aanpakken van terroristen, en dan langs de andere kant danig falen in jouw politionele actie. Een positie waar onze eigen Belgische regering-van-lopende-zaken het mee eens is.

Perpetuum mobile

Israël heeft nog enkele weken de tijd vooraleer de publieke opinie zich weer tegen haar keert, en dwingt om deze oorlog te stoppen. Zo ging het toch de voorbije jaren. De Verenigde Naties schieten wakker, er volgt een veroordeling of vier, de Verenigde Staten onthouden zich van de stemming, Hamas claimt de morele overwinning.

Volgend jaar opnieuw.

Over kinderen opvoeden in andere culturen, en de lessen die we daaruit kunnen trekken

Kinderen opvoeden in andere culturen

Best wel boeiend, deze vergelijking tussen opvoedstijlen in verschillende landen: How cultures around the world think about parenting (Amy S. Choi). Uiteindelijk komt het er op neer dat we allemaal maar wat doen. Gewoon niet overdrijven: te weinig of te veel van iets is nooit goed. Lees verder “Over kinderen opvoeden in andere culturen, en de lessen die we daaruit kunnen trekken”

The Journey of your Lifetime

Reiskoffer met wereldkaart

I want to see the world. And at the same time, I feel like there is nothing new for me to discover. By discovery I mean: going ‘wow’ when you see something for the first time. This rush of magni ficence, for some reason it is not for.

What matters more to me is the journey itself, and the rich detail it provides. The people you meet. The food you taste. The music and voices and languages you hear. The sand between your toes.

Case in point: standing next in the Pantheon is magnificent as it is. But tasting the perfect coffee around the corner at Sant’Eustachio adds an unforgettable dimension to my memory of Rome.

A Journey of Wonder

To my pleasant surprise my friend and globetrotter Adrianne shared this list of world wonders. Now, I can already hear you exclaim: “But those ‘world wonders’ have been around since before time itself.” True. But there is more to it.

PiramidesThe first world wonders were classified as such by my fellow historian Herodotus (484 – ca. 425 BCE). The only remaining survivor of his list of 7 Wonders of the Ancient World is the Great Pyramid of Giza. (Which, by the way, is in terrible state, so you should go and visit it as soon as humanly possible.)

During the centuries, people have come up with lists of their own, including: Wonders of the Middle Ages, Wonders of the Modern World, the New 7 Wonders, Natural Wonders of the World, above water and even underwater wonders. What will the come up with next: a robot making pancakes?

My Bucket List

Gathering all of these lists together, I forged my own master list of places to go, things to see and experiences to be had.1Full version: Interactive Map of Natural Wonders and Phenomena. On top of these amazing sights, I want to dive into the local culture and get a real taste of what daily life would be like. Which continent should I start with?

Let’s start with those. Once those are done, I’m sure the UNESCO’s list of 900 world heritage sites will provided ample challenge as well.

Which one of these did you visit? What was your most memorable travel experience?