Het is zomer. Het is weer boel tussen Israël en Hamas. Zoals iedere zomer van de voorbije jaren. Komkommertijd blijkt het ideale moment om met bommen te strooien.

Woordenspel

Zijn column voor de VRT begint Rudy Vranckx met een opmerking over het taalgebruik dat we meestal horen bij militaire conflicten:

“Dit is een ander soort operatie.” De woorden van Israël, klinken me bekend in de oren. Elke minister van defensie heeft ze uitgesproken de voorbije tien jaar.

Een “operatie” is een eenvoudige manier om het bombarderen van (burger)doelwitten te verkopen als een klein euvel. Want ja: een operatie, dat is toch goed voor uw gezondheid? Doorgaans worden die ‘surgical strikes’ vooral gekaderd binnen een precieze, beperkte militaire operatie. Dit woordgebruik geeft de indruk dat men zorgvuldig omgaat met de keuze van doelwitten en uitvoering van militaire acties. Helaas blijkt die precieze niet altijd even succesvol als gehoopt.

Hoe kan dat ook anders, in een landstrook van 40km lang en een bevolkingsdichtheid van bijna 4.000 inwoners per vierkante kilometer. Stel u even voor: we nemen de volledige bevolking van Brussel en proppen die in aftandse flatgebouwen aan de Belgische kust. Dan is er weinig marge voor fouten. Om dan alsnog te kiezen voor bombarderen is impliciet vragen om ‘collateral damage’.

Gaza tijdens Operation Protective Edge
Thomas Coex/Agence France-Presse — Getty Images

Succesratio

Bekijk ik de ‘score’ van deze Operation Protective Edge, dan is het aantal foutieve bombardementen (lees: burgerslachtoffers bij de tegenstander) nogal eenzijdig.

  • Gaza telt 333 doden (waarvan 72% burgers volgens de VN — PDF)
  • Israël rouwt om 5 doden (waarvan 3 soldaten, waarbij een die stierf door ‘friendly fire’)

Bekijk je dit puur cijfermatig, dan zou dit neerkomen op een ‘succesratio’ van 60% voor Hamas en slechts 28% voor Israël. Het IDF, dat beschikt over een van de beste legers in het Midden-Oosten, springt nogal laks om met haar raketten en artillerie.

Dergelijke cijfers blijven onacceptabel. Je kan niet langs de ene kant spreken over het aanpakken van terroristen, en dan langs de andere kant danig falen in jouw politionele actie. Een positie waar onze eigen Belgische regering-van-lopende-zaken het mee eens is.

Perpetuum mobile

Israël heeft nog enkele weken de tijd vooraleer de publieke opinie zich weer tegen haar keert, en dwingt om deze oorlog te stoppen. Zo ging het toch de voorbije jaren. De Verenigde Naties schieten wakker, er volgt een veroordeling of vier, de Verenigde Staten onthouden zich van de stemming, Hamas claimt de morele overwinning.

Volgend jaar opnieuw.

Gepubliceerd door Stijn Vogels

Sinds 2003 analyseert Stijn Vogels wereldgebeurtenissen. Met een geschiedenisdiploma van de Universiteit van Gent worden zijn inzichten gepubliceerd op zijn blog, Aardling. Stijn heeft ook een wereldwijde schrijversgemeenschap opgezet gericht op internationale betrekkingen. Gekend voor “connecting the dots” tussen technologie en politiek, streeft hij ernaar door middel van zijn doordachte analyses een waardevol perspectief te bieden op onze snel veranderende wereld.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *