Na haar opvallende regiedebuut met de verfilming van The Virgin Suicides is Sofia Coppola terug met een verhaal van liefde en vriendschap in onwaarschijnlijke omstandigheden. Lost in Translation is één van mijn favoriete films. Ik kan hem herbekijken en telkens een nieuwe invalshoek ontdekken. Een groot deel van het verhaal moet je aanvoelen, in woorden die niet worden uitgesproken. De onwaarschijnlijk goede soundtrack maakt dit pareltje compleet.
Plot
Bob Harris (Bill Murray) is een bekende Amerikaanse acteur aan het einde van zijn carrière. Hij hoeft niet meer te werken, maar in ruil voor een smak geld wil hij wel even opdraven in een reclame voor Japanse whiskey. Bob vliegt naar Tokyo en ervaart een ware cultuurschok. Wanneer hij niet aan het werk is spendeert Bob het grootste deel van zijn in het hotel. Aan de bar ontmoet hij Charlotte (Scarlett Johansson).
Twentysomething Charlotte is getrouwd met John (Giovanni Ribisi), een succesvolle fotograaf die voor zijn werk in Tokyo moet zijn. Terwijl John werkt verkent Charlotte in haar eentje Japan. In Bob vindt ze een lotgenoot. Bob en Charlotte zijn allebei ontevreden met hun leven, hun relatie en hun carrière. Ze worden snel vrienden en verkennen samen het verwarrende hedendaagse Tokyo. Langzaamaan begint hun vriendschap uit te groeien tot iets meer.
Japan
Zoals Bill Murray het zegt tijdens de extra’s van de DVD:
Dare-ni mukatte mono itten-dayo