Opnieuw een onheilspellend signaal van de alsmaar groeiende klassenjustitie in België.
In een neoliberaal denkkader wordt de rechterlijke macht herleid tot een verlengstuk van de uitvoerende macht. Dat gebeurt heel subtiel, maar niet minder dwingend. In de eerste plaats via organisatorische mechanismen, maar zo’n inbedding heeft ook inhoudelijke gevolgen. Als justitie minder middelen heeft, kan het geen complex onderzoek voeren naar financiële fraude of naar de overheid, die ook wel eens de wet durft te schenden.
Nagenoeg alle spelers erkennen de realiteit van justitie met twee snelheden, of klassenjustitie. Justitie op mensenmaat wordt een werk van lange adem. Maar het debat vandaag is dus cruciaal. Want als de hervormingen van Koen Geens doorgang vinden, wordt de dienstverlening geruïneerd en wordt klassenjustitie geïnstitutionaliseerd. Geen aanlokkelijk toekomstbeeld.
Geschreven door Jan Buelens als De toekomstvisie van Geens is niet die van de spelers van justitie in De Tijd. Buelens is professor arbeidsrecht Universiteit Antwerpen en advocaat bij Progress Lawyers Network.
De politieke wind van een sterke uitvoerende macht lijkt ook in België door te dringen. Dat is niet zonder gevaar. Het gelijkheidsbeginsel van “iedereen is gelijk voor de wet” geldt niet als je maar voldoende centen hebt in Luxemburg, Panama of elders. Bekijk je het over langere termijn, dan is een nieuwe standenmaatschappij in de maak, met oligarchen als nieuwe aristocraten, naar het voorbeeld van Rusland, China of de Verenigde Staten. Een verontrustende trend. Om Martin Niemöller te paraphraseren: “First they came for the Poor, and I did not speak out; because I was not Poor.”
