Voor het bescheiden bedrag van 250 miljoen dollar kocht Jeff Bezos een eigen krant, de Washington Post. Een bedrag dat de Amazon-oprichter vermoedelijk in zijn zetel terugvindt als hij de kussens eens goed opklopt. U kent deze gerenommeerde publicatie misschien nog van de seventies, toen Bob Woodward en Carl Bernstein dat ene Watergate-schandaaltje blootlegden. Sinds die gouden jaren heeft de krant minder historische presidenten doen struikelen en meer geworsteld met het vinden van een winstmodel. Maar goed, dat geldt voor zowat alle kranten die niet per ongeluk The Daily Puppy heten.
Wat Bezos precies van plan is, weet niemand, inclusief Bezos zelf, en dat is misschien wel het meest geruststellende en beangstigende tegelijkertijd.
No one, apparently including Mr. Bezos himself, seems to know what he intends to do with that fabled newspaper. This is, after all, a man who once said the quality he most wanted in a wife was the ability to spring him from a third-world prison. He can probably be counted on to think unpredictably. 1David Streitfeld en Christine Haughney, Expecting the Unexpected From Jeff Bezos, The New York Times, 17 augustus 2013.
Nu lijkt het onwaarschijnlijk dat Bezos zo’n investering doet zonder een plan, al was het maar een vaag idee op de achterkant van een servetje dat ooit in een Amazon-magazijn werd gescand. Mijn beste gok: hij kijkt met hongerige ogen naar het personal recommendation algorithm van Amazon, en vraagt zich af waarom nieuws niet op dezelfde manier kan werken als suggesties voor mensen die recent een broodrooster hebben gekocht. “Mensen die geïnteresseerd waren in de val van Richard Nixon, vonden deze andere politieke schandalen ook interessant.”
Sommige analisten denken in eenzelfde richting, al klinken ze beduidend minder alsof ze een existentiële crisis krijgen bij het idee.
Ken Doctor, an analyst at Outsell, […] suggested that Mr. Bezos did have one particularly relevant area of expertise: gathering data and using it to figure out what consumers want. “The Washington Post has a major political news audience,” Mr. Doctor said. “Yet it hasn’t been able to segment that audience commercially.”
Met andere woorden: iedereen krijgt zijn eigen perfect op maat gesneden tijdschrift, een krant die je leest en denkt: “Wauw, deze verhalen sluiten perfect aan bij mijn angsten, woede, en onderdrukte kindertrauma’s!” Uiteraard komen daar ook advertenties bij kijken — subtiel geplaatst tussen de artikelen over geopolitieke intriges en de nieuwste onthullingen in Washington, waarschijnlijk in de vorm van: “Heeft u recent gelezen over de dreigende ineenstorting van de democratie? Misschien is een stressbal van $9.99 iets voor u.”
Maar goed, dat is allemaal toekomstmuziek voor een medium dat al jaren in slow motion richting de afgrond struikelt. En als er iemand is die de krantenindustrie opnieuw kan uitvinden met een mix van technologie, data, en een niet-aflatend verlangen om werkelijk alles te bezitten, dan is het Jeff Bezos wel. Of hij het moet doen? Dat is een heel andere vraag.