Afgelopen zondag werd in een kartonnen doos een pasgeboren baby gevonden. Dit gebeurde in het station van Essen, vlakbij de grens met Nederland. Onderzoekers hebben de identiteit van de ouders nog niet kunnen achterhalen, maar vermoeden dat het gaat om iemand uit Nederland.
“Jasper”
Volgens een kinderarts maakt het jongetje het goed. De burgemeester van Essen is ondertussen het kind gaan aangegeven bij de burgerlijke stand. De baby van amper een week oud kreeg als voornaam Jasper, naar politieofficier Marc Jaspers die het onderzoek leidt; waar men inspiratie voor de achternaam haalde is momenteel nog een groot raadsel.
Adoptie
Verschillende Vlaamse adoptiecentra kregen ondertussen al tientallen aanbiedingen van gezinnen die zich over de jongen willen ontfermen. Ook uit het buitenland was er reeds een oproep, van ene Esther. Voorlopig is een Essense oma aangesteld als voogd van Jasper. Wat de jeugdrechter daarna zal beslissen is nog onduidelijk, maar ik hoop alvast dat de kleine vondeling een warm thuis mag vinden tegen de kerst.
Moeder gevonden
(24 april 2010) Maar liefst 4 jaar nadat ze haar zoontje als vondeling achterliet in het station van Essen heeft het Antwerps gerecht de biologische moeder gevonden. Een getuige die een nummerplaat had gezien, kort na de vondst, maakte de opsporing mogelijk. Vier jaar onderzoek om een nummerplaat te vinden is relatief snel volgens Belgische normen.
De Nederlandse vrouw ontdekte in 2006 dat ze zwanger was. Ze wou abortus plegen, maar twijfelde te lang… en toen was het te laat. Ze liet haar pasgeboren zoontje dan maar achter in een kartonnen doos, “uit radeloosheid”. Het jongetje werd gevonden door een spoorwegarbeider.
Het is onduidelijk of justitie de vrouw zal vervolgen. Haar zoontje werd intussen reeds geadopteerd.
Vrijspraak
(14 januari 2011) In het justitiepaleis van Antwerpen is vandaag de moeder die Jasper te vondeling legde vrijgesproken. De rechter oordeelde dat zij verkeerde in een noodtoestand, en dat het niet haar bedoeling was haar kind kwaad te doen.
Ze heeft een aantal uren met het kind op haar schoot gegeten. Omdat ze het kind geen eten kon geven besloot ze het kind achter te laten op een plaats waar het zo snel mogelijk gevonden zou worden. Ze wou ervoor te zorgen dat het kind een goede thuis kreeg, omdat zij niet in staat was het kind zelf op te voeden.
Het kind is ondertussen een kleuter van vier en heeft een andere naam en adoptieouders.
Bij een oma begod..
Is dat kind al niet genoeg getraumatiseerd?
Even terzijde: zalig ‘The knights who say NI’- afbeeldingske ;)
Die oma is in ieder geval een opstapje vanaf de kartonnen doos waarin de kleine eerst lag. ’t Is te hopen dat er gauw een echte oplossing uit de bus komt.
En dat prentje kon ik toch moeilijk links laten liggen. Staat al een tijdje op een forum dat ik admin, maar het leek me wel koddig om ook even aan dit weblog toe te voegen. Wil jij ook graag een ‘knight who says NI’ zijn? :)