Wat een verrukkelijke dag. Altijd leuk om tot de middag te slapen, zeker wanneer je er nog maar een paar uurtjes in ligt. Soit, tijd om wat te gaan bikken in de resto. All by myself gaat dat veel sneller dan met twee of meer. Met meer het is natuurlijk wel gezelliger, zolang je iemand vind die net op dat moment met je mee kan…
Christiaan Vandenbroeke
Tijd om te scheren was er niet dus ben ik zó naar de les vertrokken. Professor Christiaan Vandenbroeke is een toffe peer. In het begin van het jaar maakte hij iedereen gelukkig door onze les altijd tien minuten later te laten beginnen, met de bedoeling ons de tijd te geven rustig middag te eten en dan nog op tijd in de les te raken. (We vermoedden dat hij dit vooral voor zichzelf deed.) Christiaan had heden nogmaals heuglijk nieuws: dit zou de laatste les van het jaar zijn, de cursus zou heden aan sneltempo worden afgewerkt. Mij goed. Mijn samenvatting is zo goed als klaar en een volledig vrije maandag zie ik wel zitten.
Na de les ben ik nog even zijn kantoortje binnengesprongen om een ‘intelligente’ vraag te stellen.
“Ik heb een vraag in verband met uw les van vorige week, over de inhoud van de klassieke/liberale school. Van de ene kant stelt men het individueel geluk gelijk aan het maatschappelijke geluk (private vices, public benefit, schrijft Adam Smith), terwijl men er tegelijkertijd van uitgaat dat er aan het banket van de natuur geen plaats is voor iedereen (volgens Thomas Malthus), zie bijvoorbeeld de repressieve sociale politiek. Kunt u dit interne contrast even verduidelijken?”
Hero
Om acht uur gaf de OAK een filmvoorstelling in De Brug, een Chinese film getiteld Hero (“Ying xiong”). Best nog wel goed gedaan allemaal, sluit tot nu toe mooi aan bij de andere historische films uit China die ik reeds heb gezien. Beetje overdreven kungfu-vlieg-gevechten (typisch John Woo) maar de prachtige locaties en kleurspelingen maken dat -meer dan- ruimschoots goed. Het verhaal is niet zo ingewikkeld maar wordt zoveel keren herverteld dat het iedere keer anders is. De uiteindelijke boodschap die ik eruit heb gefilterd is dat het individu ondergeschikt is aan het algemeen belang, “all under heaven” zoals Broken Sword (Tony Leung Chiu Wai) met zijn zwaard in het zand weet te schrijven. Die uitspraak doet bij mij toch wel een communistisch belletje rinkelen…