De trein naar Berchem zat toch tamelijk vol: allemaal pendelaars noar ’t stad. Ideaal moment om de Metro te lezen. De NS loopt precies niet hoog op met haar internationale uitstraling ams je ziet welke vuile treinen ze ons sturen. Tot mijn grote verbazing reed de trein voort naar Centraal, om weer boven te komen in het noorden van de stad. Ik wist niet dat die verbinding al open was. :-|
Roosendaal stelt in principe niet zoveel voor: slechts vier sporen. Wel vreemd is dat er soms twee treinen per spoor staan, die elk een andere richting uitrijden. Treintje naar Middelburg gleed door de Zeeuwse mist naar zijn bestemming. Nog een laatste wandel-inspanning en ik zou wat reizen betrof halverwege zijn.
Nu wel tijd om aan het werk te schieten, nine to five. :cry: (…) Na een laatste vervaarlijke type-actie kwam het eindpunt dan toch eindelijk in zicht en op de teller bleek er nog twintig minuten respijt te zijn. Net genoeg om een trein vroeger te halen! Onderweg was bijna al m’n harde werk verloren toen de riem van m’n draagtas knapte. Dankzij mijn katachtige reflexen was het gevaar echter gauw bezworen. ;-)
Onderweg tijd voor werk, werk, en nog eens drommels. Uit vergelijkend onderzoek is gebleken dat de Nederlandse treinen slechter scoren dan de Belgische op het vlak van trillingen die het schrijven verstoren. Terug in Berchem bleek ik midden in de laat-avondspits te zitten waardoor de rit richting kot staande moest worden doorgebracht.
Nog bewonderenswaardige prestaties deze avond? Te voet naar de Fabiola gemarcheerd met een ommewegeltje via het grijze huis van kapitein Jeffos. Jef is ne coole. :-) Benen moe, Stijn moe, oogjes toe…