Aangezien het vandaag 6 januari is stond de deurbel zoals ieder jaar weer roodgloeiend. Normaalgezien kopen we niks aan de deur, maar voor jonge snotters met een tafelkleed over hun hoofd willen wij nog wel eens opendoen. Toch grappig, die bevroren snoeten die tegen uw ruit plakken om te zien of er iemand op komst is. En daarna de angst in hun ogen wanneer ze voor een onbekende een liedje moeten zingen. Ik denk niet dat er veel bijzijn die dat op school zomaar zouden durven.
’t Is altijd verschieten welk liedje ze dit jaar weer zullen zingen. Meestal gaat het over een oude hoed, maar soms zijn er ook alternatieve versies bij. Ik kan het weten, want vroeger gingen wij altijd maar met twee op stap, broer en ik. Met z’n tweeën zijn heeft ook zo zijn voordelen, vooral dan op financieel vlak: een winstaandeel van zo’n 17% extra is toch mooi meegenomen. Moest je met z’n vieren of zelfs met vijven gaan zingen, dan pak je natuurlijk ook minder poen.
Laat ik niet te ver afdwalen. Het ging dus over het liedje dat ze zingen. Ja, best wel koddig eigenlijk wanneer er vijf dreuzels op je stoep staan te zingen over drie koningen. “Vijf koningen, vijf koningen, geef ons een nieuwe hoed”, dat klinkt ook nogal vreemd vind je niet? Dan toch liever een degelijk alternatief, geschikt voor twee zangstemmen. Uhum.
Twee koningen,
twee koningen,
de derde die is ziek
Hij heeft de reumatiek.
Ach geef ons toch een centje,
voor dat arme ventje.