Bond, James Bond. Na het bioscoop­be­zoek van gis­teren kan ik weer zeggen dat ik alle films gezien heb. En ik moet toegeven: Sky­fall is een erg ‘aparte’ episode gewor­den. De film bevat heel wat herken­bare ele­menten — actie, achter­vol­gin­gen, ver­lei­delijke dames — maar ook heel wat facetten die we niet gewoon zijn van dit genre. De hoof­drol­spel­er die regis­seur Sam Mendes in deze prent neerzet is nog een stuk emo­tionel­er dan we al te zien kre­gen in Casi­no Royale (2006).

Skyfall openingsscène

Wat meteen opvalt is het ont­breken van de klassieke open­ingss­cène waar Bond het beeld in wan­delt en schi­et. In plaats daar­van zien we een schim dichter­bij komen, waar­na de actie los­barst. Onverwacht, maar niet slecht gedaan en de film is meteen begonnen. Meteen wor­den we meege­zo­gen in een achter­vol­ging door de strat­en en over de dak­en van Istan­boel. Maar de missie mis­lukt en Bond duikt onder voor onbepaalde tijd.

Na een aanslag op het MI6 hoofd­kwarti­er in Lon­den meldt 007 zich opnieuw voor active duty. Tre­f­fend hoe het beeld van de geheime dienst een andere vorm kri­jgt, weg van tech­nolo­gie, terug­gri­jpend naar klassieke oplossin­gen. Tij­dens een par­lemen­taire ondervrag­ing horen we M (Judi Dench) vertellen hoe de acties van haar dienst veran­der­den van oor­logsvo­er­ing tussen naties naar een asym­metrisch stri­jd tussen over­he­den en losse organ­isaties. Die asym­metrische stri­jd is eigen­lijk niks nieuws. Als je naar het verleden kijkt nam Bond het zelden of nooit op tegen een ander land. De Rus­sis­che KGB was regel­matig een tegen­stander, maar de vijand in die films waren door­gaans toch mega­lo­mane psy­chopat­en.

Javier Bardem als Raoul Silva

Javier Bardem’s rol als booswicht Sil­va vond ik per­soon­lijk erg ges­laagd. Ja, de man kan acteren. En neen, dat waren we nog niet echt gewend van eerdere antag­o­nis­ten. Geen eendi­men­sion­aal per­son­age dat een zwart-wit ver­haal brengt maar wel een man met begri­jpelijk achter­grond die een tikkelt­je is doorges­la­gen.

Samen met MI6 kri­jgt dus ook Bond een restyling. Weg met de gad­gets, terug naar de basis. “Were you expect­ing an explod­ing pen?” vraagt een veel jon­gere Q (Ben Whishaw). Toch kan men het in deze 23ste episode niet nalat­en om te ver­wi­jzen naar het verleden. Ik kan me ver­gist hebben, maar in een flits van nog geen halve sec­onde zag ik een mooie east­er egg op de onderz­i­jde van Q’s theekop.

Ben Whishaw is Q

De scène met M in de Aston Mar­tin DB5 is nog zo’n leuke knipoog voor liefheb­bers van het genre. (Remem­ber de schi­et­stoel in Goldfin­ger?) Daar­naast vond ik het mooi om te zien hoe de Ralph Fiennes’ rol veran­derde van tegen­stander naar mede­stander; ik kijk al uit naar zijn vol­gende optre­den in de reeks.

Aston Martin DB5

De muziek van Sky­fall mag er ook best zijn. Het titel­num­mer dat inge­zon­gen werd door Adèle is een mooie aan­vulling op het genre.

Voor de fans: wat spreekt jou het meeste aan in deze restyling? Voor de tegen­standers: wat bli­jft het groot­ste man­co van dit genre?

Gepubliceerd door Stijn Vogels

Natural born probleemoplosser met een oog voor usability, design, trends en details. Professioneel bezig met letterwoorden als SEO, SEA, SMO, DIY en CYA.

Doe mee met de conversatie

5 reacties

    1. Dus jij bent wel een fan van Daniel Craig. Dan zal je wel kun­nen geni­eten van enkele weinig ver­hul­lende scènes. Of is het jou echt te doen om zijn acteer­tal­ent?

  1. Zoals je al las op mijn blog, vind ik Sky­fall écht een goede film. In elk geval stukken beter dan Casi­no Royale en Quan­tum of Solace.

    Deze film laat veel ruimte voor vol­gende films, waar ik stiekem nu al benieuwd naar ben :-)

    1. Beter dan Quan­tum of Solace is ie zek­er. Maar zelf vond ik Casi­no Royale een frisse bries na die laat­sten waar Pierce Bros­nan nog Bond speelt. Daar zat wel actie in, maar van het­zelfde niveau als bij Roger Moore. Regis­seur John Glen ging nogal de ver­keerde richt­ing uit. (Remem­ber ‘Moon­rak­er’?) Een beet­je van die dubbelzin­nigheid zie je ook wel in de kni­pogen in Sky­fall, maar ze zijn toch min­der cliché.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *