Het jaarlijkse bal der hypocrisie, ook wel bekend als het World Economic Forum in Davos, is weer achter de rug. De champagneglazen zijn geleegd, de luchtbellen van grootse beloften zijn geknapt, en de wereldproblemen zijn na 48 edities verrassend genoeg nog steeds niet opgelost. Was het event slechts een praatbarak poor zelfverklaarde ‘global shapers’? Hoogstwaarschijnlijk. Heeft het iets tastbaars opgeleverd? Vermoedelijk niet. Anand Giridharadas legt de vinger op de pols.

Today’s titans of tech and finance want to solve the world’s problems, as long as the solutions never, ever threaten their own wealth and power.

Conferences and ideas festivals sponsored by plutocrats and big business – such as the World Economic Forum, which is under way in Davos, Switzerland, this week – host panels on injustice and promote “thought leaders” who are willing to confine their thinking to improving lives within the faulty system rather than tackling the faults. Profitable companies built in questionable ways and employing reckless means engage in corporate social responsibility, and some rich people make a splash by “giving back” – regardless of the fact that they may have caused serious societal problems as they built their fortunes.

Veranderen om niet te veranderen

Een treffende analyse, en eentje die ook Frederik De Roeck onderschrijft in De Standaard. De hedendaagse elite heeft een ware kunstvorm gemaakt van het inzetten op ‘verandering’, zolang die verandering niet aan hun eigen machtspositie tornt. Zijn kritiek is al even vernietigend:

De ‘ecorealistische’ visie die de N-VA naar voren schuift is de zoveelste poging om de almaar groeiende roep om systeemverandering af te zwakken tot een transitie die het vrijwaren van de business as usual centraal stelt. Onder het mom van ‘haalbaarheid’ worden de scherpe kanten van de groene transitie eraf geveild, en blijft er een visie over die gevaarlijk wordt in haar gebrek aan ambitie en in haar depolitiserende effecten.

Hilde en Klaus Schwab
Hilde en Klaus Schwab maken een korte wandeling boven het besneeuwde Davos, nadenkend over de toekomst van de wereld. Klaus vertelt vol overtuiging hoe hij ‘impact’ maakt, terwijl ze die avond allebei in een privéjet naar hun tweede villa vliegen om te dineren.

Davos is dus niet zozeer een plek waar de wereld wordt verbeterd, maar eerder een exclusieve denktank waar de rijken onder elkaar beslissen hoe ze de status quo met zo min mogelijk gezichtsverlies kunnen handhaven. Hun oplossing voor sociale ongelijkheid? Een inspirerende Ted Talk. Hun antwoord op de klimaatcrisis? Een CEO met een herbruikbare koffiebeker.

De wereld is in brand, maar in Davos drinkt men een glaasje en beweert men met droge ogen dat er ‘oplossingen’ zijn. Oplossingen die, toevallig, altijd de machthebbers intact laten en de echte verandering net buiten bereik houden.

Gepubliceerd door Stijn Vogels

Sinds 2003 deelt Stijn Vogels zijn mening over mondiale merkwaardigheden. Gewapend met een geschiedenisdiploma en een scherpe pen zoekt hij naar zin in de chaos. Misschien vind je iets wat je aan het denken zet. Misschien ook niet. Maar dat is het risico van nieuwsgierigheid.