Herkenbaar stukje in De Standaard van stresscoach Paul Koeck over hoe je best omgaat met stress op het werk. Heel wat van die tips pas ik al jaren toe, met wisselend succes. Soms voelt het alsof ik een zenmeester ben, kalm en gefocust. Andere dagen ben ik een kat die probeert zes dingen tegelijk te doen en ondertussen schrikt van een komkommer. Maar goed, de theorie is alvast veelbelovend.
Belangrijk dat je oppast om niet je brein te overbelasten met werk. Want een overbelast brein is als een overbelaste computer: op een bepaald moment sluit het gewoon alles af en staar je wezenloos naar een leeg scherm.
Breinen zijn niet gemaakt om non-stop te werken (maar we proberen het toch)
Goed nieuws: je bent niet lui. Je brein is gewoon biologisch ongeschikt voor de moderne werkweek. Slecht nieuws: dat verandert niets aan de deadlines.
Stress en burn-out grijpen steeds meer om zich heen. […] Koeck heeft er wel een idee over hoe dat komt. “Er waren vroeger maar weinig beroepen waarbij je een bepaald orgaan of spiergroep constant belastte. Nu doen we dat wel met ons brein. Eigenlijk is [ons brein] niet gemaakt om acht uur per dag constant te werken. Zeker niet nu daar ook nog de smartphone bijgekomen is, met de bijbehorende toegenomen verwachtingen.”
In het prehistorische tijdperk was onze grootste cognitieve uitdaging waarschijnlijk “Hoe voorkom ik dat ik opgegeten word?” Nu is het eerder “Hoe beantwoord ik 46 e-mails terwijl ik in een online meeting zit en mijn telefoon non-stop pingt?” Kleine evoluties, grote gevolgen.
Multitasken is zelden een goed idee. Beter om duidelijk te weten waar je prioriteiten. Zelf gebruik ik de Eisenhower Box voor quasi al m’n werk en opdrachten.
Prioriteiten: de kunst van het vriendelijk ‘nee’ zeggen
De illusie dat je ‘alles’ kunt doen is net zo schadelijk als de illusie dat je ooit bij zal raken met je Netflix-lijst. Focus is de sleutel.
Prioriteiten stellen, dat is dan ook de hoofdboodschap die Koeck aan zijn klanten meegeeft. Zowel op het werk als daarbuiten. […] “Je mag niet uit het oog verliezen wat je belangrijkste doelen zijn. […] Bedenk op welke manier jij het meeste meerwaarde creëert voor het bedrijf en focus je daarop. Ook als je sommige mensen dan moet teleurstellen. Anders blijf je met honderden dringende zaken bezig, zonder dat je doet wat je eigenlijk het beste kan. […] Kies één prioriteit per dag. Stel jezelf de vraag: als ik één ding goed kan doen vandaag, wat moet dat dan zijn?”
Als alles belangrijk is, is niets belangrijk. Daarom: leg de lat realistisch. Kies een topprioriteit en accepteer dat sommige dingen misschien níet gebeuren. Zoals die onbelangrijke e-mail waarin iemand vraagt “of je hier even naar kan kijken?” (Antwoord: nee.)
Eens de prioriteiten duidelijk zijn, moet je deze natuurlijk nog realiseren. Zelf agendeer ik het moeilijkste werk liefst tijdens mijn beste moment van de dag, voormiddag van 10 uur tot 12 uur.
Tijd in blokken: de levenshack die je niet gebruikt, maar wel zou moeten
Probeer je werkdag te structureren zoals een goed buffet: duidelijke secties, overzicht en geen onverwachte verrassingen.
Het is natuurlijk niet mogelijk in alle jobs, maar: deel je je tijd in blokken in. Voorzie een blok voor e-mails, een blok voor projecten, enzovoort. De gouden regel is dat minstens de helft van de tijd naar één hoofdzaak moet gaan.
Werkblokken helpen. In theorie. Totdat iemand onverwacht “één klein dingetje” heeft. Of totdat je zelf besluit dat nu echt hét moment is om te checken of pinguïns knieën hebben. Maar goed, structuur is het doel, en soms lukt het zelfs.
Wie last heeft van stress op het werk, kan misschien eens beginnen met Koeck’s TEDx talk. En wie daar (nog) geen last van heeft, kan altijd leren waar je eigen grenzen liggen.
Bron: Goele de Cort, Het wapen tegen stress? Focus, De Standaard, 21-22 januari 2017, p. E10.