Herkenbaar stukje in De Standaard van stresscoach Paul Koeck over hoe je best omgaat met stress op het werk. 1Goele de Cort, Het wapen tegen stress? Focus, De Standaard, 21-22 januari 2017, p. E10. Heel wat van die tips pas ik al jaren toe, met wisselend succes. De beschrijvingen vond ik treffend genoeg om te delen.
Belangrijk dat je oppast om niet je brein te overbelasten met werk.
Stress en burn-out grijpen steeds meer om zich heen. […] Koeck heeft er wel een idee over hoe dat komt. “Er waren vroeger maar weinig beroepen waarbij je een bepaald orgaan of spiergroep constant belastte. Nu doen we dat wel met ons brein. Eigenlijk is [ons brein] niet gemaakt om acht uur per dag constant te werken. Zeker niet nu daar ook nog de smartphone bijgekomen is, met de bijbehorende toegenomen verwachtingen.”
Multitasken is zelden een goed idee. Beter om duidelijk te weten waar je prioriteiten. Zelf gebruik ik de Eisenhower Box voor quasi al m’n werk en opdrachten.
Prioriteiten stellen, dat is dan ook de hoofdboodschap die Koeck aan zijn klanten meegeeft. Zowel op het werk als daarbuiten. […] “Je mag niet uit het oog verliezen wat je belangrijkste doelen zijn. […] Bedenk op welke manier jij het meeste meerwaarde creëert voor het bedrijf en focus je daarop. Ook als je sommige mensen dan moet teleurstellen. Anders blijf je met honderden dringende zaken bezig, zonder dat je doet wat je eigenlijk het beste kan. […] Kies één prioriteit per dag. Stel jezelf de vraag: als ik één ding goed kan doen vandaag, wat moet dat dan zijn?”
Eens de prioriteiten duidelijk zijn, moet je deze natuurlijk nog realiseren. Zelf agendeer ik het moeilijkste werk liefst tijdens mijn beste moment van de dag, voormiddag van 10 uur tot 12 uur.
Het is natuurlijk niet mogelijk in alle jobs, maar: deel je je tijd in blokken in. Voorzie een blok voor e-mails, een blok voor projecten, enzovoort. De gouden regel is dat minstens de helft van de tijd naar één hoofdzaak moet gaan.
Wie last heeft van stress op het werk, kan misschien eens beginnen met Koeck’s TEDx talk. En wie daar (nog) geen last van heeft, kan altijd leren waar je eigen grenzen liggen.