Maandagochtend. Zelfs de zon slaapt nog. Een vroege trein dropt me in het kille Noordstation. Schuifelend langs trappen en gangen baant de massa haar weg richting onze hoofdstad. Ik wring me door het poortje van de metro. Op de lange roltrap zorgt de muziek in mijn oren voor een opgewekte cocon. Een française zingt over “le ciel coule sur mes mains.” Ik zal deze week nog vaak luisteren naar Christine and the Queens.
Gepubliceerd door Stijn Vogels
Sinds 2003 deelt Stijn Vogels zijn mening over mondiale merkwaardigheden. Gewapend met een geschiedenisdiploma en een scherpe pen zoekt hij naar zin in de chaos. Misschien vind je iets wat je aan het denken zet. Misschien ook niet. Maar dat is het risico van nieuwsgierigheid. Bekijk meer berichten