Getipt als de ‘grote winnaar bij de volgende Oscars’ was Birdman zo’n titel die onmogelijk te negeren viel. In Hollywood-taal wil dat ongeveer evenveel zeggen als: “Dit is een film die niet over robots of exploderende wolkenkrabbers gaat.” Fox Searchlight heeft een reputatie hoog te houden, met parels als Slumdog Millionaire, Juno en The Full Monty. Dus voelde het ergens als een burgerplicht om deze nieuwste creatie van Alejandro González Iñárritu een eerlijke kans te geven.
Verhaal
Riggan Thomson (Michael Keaton) is een gevallen filmster die, in plaats van een rustige existentie te leiden op een privé-eiland met een onredelijk aantal papegaaien, besluit zijn comeback te forceren op Broadway. Dat blijkt niet zo vlot te lopen. Hoofdzakelijk omdat zijn geest hem plaagt met hallucinaties, maar ook omdat Broadway een soort gladiatorenarena is waarin niemand ongeschonden blijft.
Review
Ik heb het geprobeerd. Echt. Maar na een uur zat ik daar, mijn concentratie verdampend als een plas op het asfalt van Times Square, en ik besefte: deze film doet me gewoon niets. Zelfs Emma Stone, die normaal een soort universele publiekslieveling is, kwam hier niet tot haar recht. De cinematografie? Die was op z’n minst indrukwekkend, met eindeloze tracking shots die je het gevoel geven dat je in een ononderbroken koortsdroom bent beland. Maar zelfs dat kon niet verbloemen dat de film voelde als een experimenteel toneelstuk waarin iemand af en toe heel hard “kunst!” roept.
Enkele weken gingen voorbij. Vanmiddag keek ik het resterende deel, vol goede moed. En nog steeds begrijp ik niet waar al die lof vandaan komt. Zijn het de filmcritici die zichzelf in de film herkennen, als in: “Wij lijden ook, wij worstelen ook, geef ons een Oscar!?” Of is het de acteursgilde die haar eigen zwarte komedie over vergane roem en het angstzweet van irrelevantie toejuicht? De kritiek op Hollywoods oneindige parade van kaskrakers en superheldenfilms was scherp, dat geef ik toe. Maar als alternatief biedt Birdman… een neurotische Michael Keaton en een onduidelijk gevoel van existentiële vermoeidheid.
Verdict
Neen, voor mij was dit allesbehalve een aanrader. Maar goed, ik heb ook ooit Batman & Robin afgezet, en die werd door iemand op aarde gemaakt en goedgekeurd, dus misschien moet je gewoon zelf oordelen.