Na het plunderen van de jaren 60 en 70 haalt Hollywood de jaren 80 vanonder het stof voor remakes. Straks is er The Karate Kid met Jaden Smith, maar eerst hebben we nog de filmversie van de luidruchtige actiekomedieserie The A-Team. Fans die met weemoed terugdenken aan de hanenkam van zwarte kerstboom Mr. T en het sigaarstompje van de peperharige Hannibal kunnen vanaf vandaag de trommelvliezen laten uittesten.
De tv-serie
De serie van The A-Team liep tussen 1983 en 1987 zo’n 5 seizoenen lang met een piek tijdens het tweede seizoen. De reeks was op haar hoogtepunt enorm populair, maar niet alleen bij de doelgroep, mannelijke tieners. De actie-komedie-benadering maakte er ook een beetje een familieserie van, hoewel die dan eerder dubieus van inhoud was. Het succes was te danken aan de extreem eenvoudige, maar toch specifieke typering van de vier hoofdpersonages:
- de grijzende vaderfiguur met de sigaar Hannibal (filmster op de terugweg George Peppard),
- de sportieve vrouwengek Faceman (Dirk Benedict),
- de krankzinnige waaghals met het petje Murdock (Dwight Schultz) en
- de excentrieke kleurling met de hanenkam B.A. Baracus (Mr. T).
Had de serie ook iets te vertellen? Niet echt, wat zou dat met een potsierlijke luidruchtige en getemperde agressieve luchtbel. Maar toch. The A-Team wilde vooral de Amerikaanse Vietnam-veteranen, in de jaren 70 door de linkse liberalen van Hollywood uitgescholden voor moordenaars, in een positief daglicht plaatsen.
Daarmee volgde de serie in de voetsporen van haar nog beroemdere filmbroertje Rambo. Het was immers niet de schuld van de gewone soldaten dat ze in Vietnam moesten vechten, maar van de politici én de CIA én de Koude Oorlog. Die gewone militairen deden slechts hun plicht uit vaderlandsliefde. Zo ook de leden van The A-Team, voor ze in ongenade vielen voor een misdaad die ze niet hebben gepleegd. Eenmaal buiten de wet werden ze Robin Hoods en Zorro’s die waar ook ter wereld onschuldige sukkelaar probeerden te helpen. De The A-Team-jongens symboliseerden dus de enige oprechte deelnemers in het Vietnamconflict: de vaderlandslievende Amerikaanse soldaten die slechts bevelen uitvoerden. En de rehabilitatie van de Amerikaanse patriot kwam niet toevallig halverwege de jaren 80, na het Jimmy Carter-tijdperk waarin Apocalypse Now, The A-Team, The Deer Hunter en Dog Soldiers niemand spaarden in hun analyse van de Amerikaanse blunder in Vietnam en de ravage die het leger daar had aangericht.
De film
De verhaaltjes van de afleveringen van de oude reeks waren opgebouwd volgens de formule die gangbaar was in de vele series van de jaren 70 en 80. Je zou je kunnen afvragen waarom men 25 jaar later een peperdure bioscoopversie wilde maken van een pulpserie met patriottische boodschap. Wel, jonge veertigers denken met nostalgie terug aan de serie (ook al zijn ze nu verbaasd hoe flauw de reeks wel was), en die kunnen nog eens herinneringen ophalen dankzij de nieuwe film. Maar The A-Team-film kan nu ook hetzelfde doen voor de Irak-veteranen dan de serie deed met de Vietnam-oudgedienden. Bush is weg, Obama is de nieuwe kapitein en Guantánamo en andere horror van het oude regime moeten uitgewist worden. De Amerikaanse soldaat mag terug onschuldig zijn (vreemd genoeg is de Reagan-televisie van toen nu Obama-cinema geworden).
Wie is dan de nieuwe slechterik geworden? In een bepaalde scène halverwege de film wordt duidelijk gemaakt dat ‘onze jongens’ niets te maken hebben met het omverwerpen van democratieën en het steunen van dictaturen. Dat is het smerige werk van de huurlingsoldaten (zie ook Green Zone van Paul Greengrass en zelf Route Irish van Kevin Loach). De nieuwe bad guy is de zelfstandige militair die geen vaderlandsliefde kent, geen erecode heeft en alles doet voor een dollar. Uiteraard komen de kerels van de CIA er ook niet heel positief uit, maar we weten intussen al lang dat die graag geheimzinnig doen.
Actiekomedie
Maar de belangrijkste reden waarom Hollywood The A-Team uit de mottenballen haalde, heeft te maken met het genre. Hollywood kokhalst tegenwoordig van ernstige drama’s en kickt op actiekomedies zoals Mr And Mrs Smith, Pirates of the Caribbean, Iron Man, Transformers omdat het een min of meer veilig genre is voor blockbusters. Alle animatiekomedies – Shrek, Toy Story, Up, Ice Age enz. – die aan de top staan van de meest winstgevende films aller tijdens, zijn trouwen actiekomedies. Voor een aantal mensen uit de filmindustrie biedt zo’n ‘A-Team’-film dan ook de perfecte gelegenheid om de marktpositie te verstevigen.
Regisseur Joe Carnahan, die talent toonde in financieel teleurstellende projecten (‘Narc’, ‘Smokin’ Aces’), kan als vervanger van John Singleton eindelijk bewijzen dat hij een goede Hollywood-huurling (‘een hoer’ zou Sam Peckinpah gezegd hebben) kan zijn. Acteur Liam Neeson heeft dure pulpfilms zoals ‘Star Wars I’, ‘Batman Begins’ en ‘The A-Team’ nodig om een ‘bankable’ naam te blijven in de industrie, zijn jongere collega Bradley Cooper (de nieuwe Faceman) kan na ‘The Hangover’ voorgoed doorbreken als nieuwe jeune premier van Hollywoodkomedies en Zuid-Afrikaanse nieuwkomer Sharlto Copley mag zijn verrassende debuut in ‘District 9’ meteen aan de slag in ‘Tinseltown’. Iedereen happy dus. Tenzij u na het zien van de film epileptische aanvallen krijgt, met een gesprongen trommelvlies rondloop en misselijk bent geworden van het geluid van machinegeweren.
