Novastar: Almost Bangor (2008)

Het jaar was 1999. Bij de Humo zat de cd van een onbekende artiest. Dat waren de eerste drie nummers van Novastar waar ik naar luisterde. En opnieuw. The best is yet to come, zong hij. Daar was ik het volledig mee eens, en dus haalde ik maar meteen het volledige album in huis. Ik werd fan.

In 2004 had ik het geluk om, dankzij studiegenoot Jonas D. M., de voorstelling van de tweede plaat Another Lonely Soul te mogen meemaken tijdens een live concert in de Marconi Studio van de VRT. Een bijzondere ervaring waar ik een fijne herinnering (aan Isolde Lasoen) en een gesigneerd album aan overhield.

En nu, negen jaar na het eerste album en dertien jaar nadat de Nederlands-Belgische singer-songwriter Humo’s Rockrally won, ligt het derde album van Joost Zweegers in de rekken. Meteen gekocht!

Vier jaar geduld

Aanvankelijk was het niet de bedoeling dat deze langverwachte derde cd van Novastar vier jaar op zich zou laten wachten.

In 2005 was de nieuwe plaat al een eind gevorderd, maar door een pijnlijke val van een podium tijdens een privéconcert in Vorst brak Joost Zweegers zijn voet op twee plaatsen. Een complexe breuk, met enkele jaren revalidatie tot gevolg. Zo kwam er een abrupt einde aan wat een “veroveringstocht” door Europa had moeten worden.

Zweegers trok zich terug in het Bretoense dorpje Bangor om er inspiratie op te doen voor zijn album. De pedalen van een piano bespelen met een gebroken voet bleek nogal pijnlijk, en dus kwam de (akoestische) gitaar centraal te staan. Een geslaagde keuze als je het mij vraagt.

Op 26 september werd het derde album Almost Bangor eindelijk uitgebracht. Naast Joost Zweegers was de uitvoering in handen van enkele uitstekende muzikanten, waaronder Rodrigo Fuentealba (gitaar), Jean-Marie Aerts (gitaar), Jeroen Swinnen (toetsen), en Karel De Backer (drums).

M’n eigen, volledig subjectieve mening

Deze plaat verschilt in heel wat opzichten met het tweede album, Another Lonely Soul, waarvoor werd samengewerkt met Piet Goddaer, ook wel bekend als Ozark Henry. In tegenstelling tot de complexe nummers uit het vorige album voel je in de sobere singer-songwriteraanpak van Almost Bangor een terugkeer naar de essentie. Ik hou wel van dat soort eerlijke eenvoud.

1. Mars Needs Woman (3:34): Het is vrij duidelijk waarom dit nummer als eerste staat. Producer Wim De Wilde produceert ook soundtracks, en dat hoor je goed aan de strijkersarrangementen. De violen zorgen voor een mooie afwerking. Dit nummer is dagelijks op alle radiozenders en ik ben het nog altijd niet beu.
2. Weller Weakness (4:52): Eerder een rocknummer, met iets zwaardere gitaar en toetsen. Niet helemaal mijn stijl, maar wel oké.
3. Making Waves (3:16): Een graag gehoorde rustige song na de herrie van het vorige nummer. Naar het einde toe hoor je opnieuw de invloed van producer De Wilde.
4. Tunnelvision (3:45): Een song over de moeizame revalidatie na Zweegers’ pijnlijke val. De meerstemmigheid heeft iets weg van The Beatles.
5. Because (3:42): Een nummer dat ik waarschijnlijk regelmatig zal overslaan. Zonder die drum op de achtergrond was het misschien beter geweest.
6. Bangor (3:41): Een droevig nummer dat me doet denken aan ‘E’ op het debuutalbum. Not my cup of tea.
7. Sundance (3:13): Ik heb het niet zo begrepen op die elektrische gitaar op het einde. Een viool had hier beter gepast. Ach, dat went misschien nog…
8. Wings On Me (3:19): Niet helemaal de gekende stijl maar, het heeft wel iets komisch en vrolijk. Een aangename verrassing.
9. Miles (4:31): Lijkt op het nummer ‘Rome’ uit Another Lonely Sould. Een beetje aan de klagerige kant.
10. All Day Long (2:43): Een fijn nummer om mee af te sluiten. Dit hoor ik graag.

Eindsom: vier sterke songs, drie matige nummers, en drie anderen die ietsje minder zijn. Er zit heel wat materiaal tussen waar ik nog vaak naar zal luisteren!

En de toekomst?

Ik hoop alvast dat we niet tot het volgende schrikkeljaar moeten wachten om nog nieuw werk te horen van Joost Zweegers. Trouwens, morgen 29 en overmorgen 30 oktober speelt Novastar een concert in de Ancienne Belgique te Brussel. Het eerste optreden is alvast uitverkocht, maar voor het andere zouden er nog kaarten zijn.