Tijdens een verloren moment van wikisurfen kwam ik een vermelding tegen over de Britse schrijver Olaf Stapledon. Om precies te zijn stond er: “Among SF writers, Arthur C. Clarke has been most strongly influenced by Stapledon.”
Aangezien Clarke een van m’n favoriete sciencefiction auteurs is kon ik deze ontdekking niet links laten liggen. Een zoektocht binnen de gratis Gutenberg epub bibliotheek bracht me al gauw bij zijn gekende Star Maker uit 1937.
In het eerste hoofdstuk over The Starting Point las ik het volgende stukje.
I perceived that I was on a little round grain of rock and metal, filmed with water and with air, whirling in sunlight and darkness. And on the skin of that litle grain all the swarms of men, generation by generation, had lived in labor and blindness, with intermittend joy and intermittend lucidity of spirit. An all their history, with its folk-wanderings, its empires, its philosophies, its proud sciences, its social revolutions, its increasing hunger for community, was but a flicker in one day of the lives of stars.
De beschrijving deed meteen denken aan de Pale Blue Dot (foto bovenaan) en het gelijknamige boek door Carl Sagan. Deze geven prima de immense verlorenheid weer wanneer je dagdagelijkse dingen bekijkt op een kosmische schaal. Het is een extreme vorm van relativering maar helaas een onontkoombaar perspectief.
A grain of rock and metal http://t.co/lIRPPCRd via @aardling