Schrijven is een proces. Van vallen en opstaan. Van fouten maken en leren. Wat we nu een goed idee vinden is volgend jaar vreselijk om te herlezen. Het is een confrontatie met jezelf. Het is ergens ook een manier van eerlijk zijn en uitkomen voor je mening. Van durven zeggen wat je te zeggen hebt.
Waarom ben ik deze blog gestart? M’n eigen quote uit 2011:
M’n eerste blogbericht schreef ik in augustus 2003. Ik studeerde toen aan de universiteit. Social media zoals we die vandaag kennen bestond nog niet. Bloggen was een van de manieren om je gedachten te delen met de rest van de wereld. […] De eerste onderwerpen waarover ik schreef hadden vooral met m’n studie geschiedenis te maken: interessante dingen die ik tegenkwam tijdens lessen en die ik graag met de wereld wou delen. Daarnaast waren er vaak ook persoonlijke berichten over m’n studententijd in Gent over het kotleven en meer. […] Geleidelijk aan kwamen daar meer onderwerpen bij. Ik studeerde af, en begon wat te schrijven over m’n zoektocht naar een vaste baan. […] En zo blijft dit nog steeds verder evolueren.
Daarnaast blijft dit ook mijn eigen labo waar ik kan experimenteren met de allernieuwste technieken. Dat leverde me doorheen de jaren alleen maar meer relevante ervaring op. Die ervaring kwam handig van pas in m’n vorige en huidige jobs. Handig om eerst te leren uit je eigen fouten en vervolgens de juiste lessen toe te passen op andere projecten.
Morgen deel dertien in deze reeks 30 dagen over mezelf: #13. Een brief aan iemand die je onlangs kwetste.